بررسی چگونگی تاثیر جبران خدمات بر عملکرد فردی: بررسی نقش میانجی انگیزش درونی و تعدیل‎کننده خودکامیابی و انتظار دریافت پاداش (مطالعه موردی: بانک ملت)

هدف: جبران خدمات مهم‎ترین جزء روابط استخدامی و یکی از سنگین‎ترین هزینه های هر سازمانی است. مدیران منابع انسانی سازمان‎ها و همچنین نظریه‎پردازان مدیریت در حوزه جبران خدمات، همواره به دنبال پاسخ این سوال بودند که جبران خدمات چگونه بر عملکرد افراد تاثیر می‎گذارد؟ این تحقیق با هدف تبیین روابط بین جبران خدمات و عملکرد فردی و برای پاسخ به این سوال اساسی اجرا شده است. روش: این تحقیق با استفاده از روش رگرسیون سلسله‎مراتبی و بر مبنای اطلاعات واقعی حقوق و دستمزد و اطلاعات به‎دست آمده از پرسشنامه توزیع شده میان ۱۹۵۰ نفر از کارکنان بانک ملت سراسر کشور، اجرا شده است. یافته‎ها: نتایج این تحقیق حاکی از آن است که تاثیرات پرداخت عملکردی بر عملکرد کارکنان در مقایسه با پرداخت‎های ثابت بیشتر است. همچنین خودکامیابی و انتظار دریافت پاداش در روابط بین پرداخت مبتنی بر عملکرد و عملکرد فردی، نقش تعدیل‎کننده دارند. بر مبنای بخش دیگری از یافته ها و بر اساس نتایج رگرسیون سلسله‎مراتبی، در این تحقیق نقش میانجی انگیزش درونی در روابط بین پرداخت و عملکرد فردی تایید نشد. نتیجه‎گیری: بر اساس نتایج پژوهش، ارتباط بین پرداخت و عملکرد مثبت و معنادار بوده و از طرفی قدرت اثر پرداخت عملکردی بر عملکرد فردی نسبت به پرداخت ثابت بیشتر است. همچنین خودکامیابی در رابطه بین پرداخت عملکردی و عملکرد فردی نقش تعدیل‎کننده دارد. این نتیجه مهم، از ساختار پرداخت صنعت بانکداری در ایران (و البته بیشتر سازمان‎های ایرانی) ریشه می‎گیرد.

کلیدواژه ها:

انتظار دریافت پاداش ، انگیزش ، پرداخت مبتنی بر عملکرد ، جبران خدمات ، خودکامیابی