بازآفرینی بافت های تاریخی در راستای توسعه گردشگری با رویکرد آینده نگاری (مطالعه موردی منطقه یک شهرداری اهواز)

هدف از این پژوهش بررسی باز آفرینی بافت تاریخی منطقه یک شهرداری اهواز در راستای توسعه گردشگری با رویکرد آینده­نگاری است. نوع تحقیق کاربردی توسعه ای و روش بررسی آن با توجه به روش آینده­نگاری، پیمایش نظرات کارشناسان و متخصصان در قالب پرسشنامه به صورت ماتریس آثار متقابل بوده که در این تحقیق براساس روش گلوله­­برفی ۵۰ نفر انتخاب شده­اند. و از نرم­افزار میک­مک و سناریو­ویزارد برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده می­شود، برای تحلیل و ارزیابی بازآفرینی بافت­های تاریخی در راستای توسعه گردشگری منطقه یک اهواز از­۴۰ عامل استفاده شده است که با نرم­افزار میک­میک، رابطه بین متغیرها ارزیابی و عوامل کلیدی استخراج شده­اند­. سپس این عوامل در قالب گمانه­ها مورد تایید کارشناسان، طبقه­بندی و وارد محیط سناریو ویزارد شده که در نهایت سناریوهای براساس گمانه­ها در محیط سناریو ویزارد به صورت بحرانی، ایستا و مطلوب طبقه­بندی شده­اند. نتایج تحقیق بیانگر ۱۴ سناریو با ضریب احتمال تحقق متنفاوت بوده ­است. در این میان ۱۰ سناریو با حالت کاملا مطلوب تا مطلوب، ۳ سناریو با وضعیت ایستا(بیانگر ادامه روند موجود) و ۱ سناریو با وضعیت بحرانی قرار داشته­اند. ارزیابی­ها بیانگر دو وضعیت (سناریوهای طلایی، سناریوهای بحرانی) بوده است که با توجه به نظر کارشناسان، تحقق سناریو طلایی بیش از دیگر سناریوهای برای بازآفرینی بافت­های فرسوده جهت توسعه گردشگری وجود داشته که بیانگر امنیت اجتماعی، علاقمند سازی ساکنان به بافت­های تاریخی، بهبود دسترسی به حمل و نقل، توجه بیش از پیش به بافت­های تاریخی، نظارت بر بازآفرینی، توجه به هسته مرکزی شهر بوده است. در نهایت جهت تحقق هرچه­بیشتر سناریوهای طلایی پیشنهادهای ایراد شده­اند.

کلیدواژه ها:

آینده نگاری ، بازآفرینی ، بافت تاریخی ، توسعه گردشگری ، منطقه یک شهرداری اهواز