کاربرد شبکههای عصبی مصنوعی در روندیابی سیل در موارد پیچیده (روندیابی از درون سدهای پارهسنگی و تعیین هیدروگراف خروجی حوضه)

در تحقیق حاضر از مدل شبکههای عصبی مصنوعی در جهت روندیابی هیدروگراف نهایی خروجی حوضه از درون سدهای پارهسنگی و در طول رودخانه استفاده میشود. برای روندیابی هیدروگراف در طول حوضه و بررسی اثر سد بر هیدروگراف نهایی خروجی از حوضه، نیاز به دو مرحله روندیابی است: اول روندیابی هیدروگراف از درون سد پارهسنگی و دیگری روندیابی هیدروگراف خروجی از سد در طول رودخانه تا نقطه موردنظر. روندیابی هیدروگراف از درون سد پارهسنگی میتواند توسط حل هیدرولیک جریان درون آنها صورت گیرد و روندیابی در طول رودخانه نیز میتواند توسط مدلهای موجود خاص این امر انجام شود. روندیابی مذکور در حوضههای بزرگ که از سدهای متعدد در سرشاخهها برای کنترل سیلاب استفاده م یشود به نسبت پیچیدهتر میشود. بنابراین نیاز به یک مدل یکپارچه و سادهتر در جهت تسهیل این امر چه در مقاصد موجود و چه در مقاصد طراحی احساس میشود. منطقه مورد مطالعه در این تحقیق، حوضه سیلاخور واقع در استان لرستان است. ابتدا با کمک مطالعات هیدرولوژیک انجام شده هیدروگرافها با دوره برگشتهای مختلف برای سرشاخهها ب هدست میآیند. سپس با روندیابی هیدروگرافها از درون سدهای پارهسنگی فرضی در سرشاخهها هیدروگراف خروجی از سدها ب هدست میآیند. در مرحله بعد برای روندیابی هیدروگراف در طول رودخانه و تعیین هیدروگراف نهایی در محل مورد نظر از روندیابی هیدرولیکی و در این راستا از نرمافزار 11MIKE استفاده میشود. با انجام این عملیات برای تعدادی هیدروگراف و تعیین هیدروگرافهای خروجی معادل آ نها، سری دادهها برای آموزش و صحتیابی شبکههای عصبی مصنوعی ب هدست میآید. بررسی نتایج روش ارائه شده نشان میدهد که مدل شبکههای عصبی مصنوعی ب هخوبی قادر به پیشبینی هیدروگراف خروجی از حوضه است و از مزایای این روش میتوان به راحتی امر، کمتر بودن زمان محاسبه و در مواردی نیاز به ورودیهای کمتر اشاره کرد

کلیدواژه ها:

کنترل سیلاب ، سد تاخیری ، سد پارهسنگی ، روندیابی سیل ، شبکههای عصبی مصنوعی