طراحی مرکز محله با رویکرد افزایش تعاملات اجتماعی در بافت کهن شهر قزوین

فضای شهری بیشترین ارتباط را با مردم و محیط زندگی برقرار میکند و در نتیجه نقش به سزایی در هویت بخشی و احساس آرامش بهشهروندان دارد .امروزه ارتقا کیفیت محیط در عرصه ها و فضاهای عمومی شهر (فضاهای باز، فضاهای شهری، فضاهای سبز) به منظور بالا بردنقابلیت حضور پذیری این عرصه ها، در دستور کار طراحان شهری قرار دارد. این افزایش قابلیت حضورپذیری، از طریق غنی تر کردن تجربهحضور شهروندان در عرصه های عمومی شهر صورت می پذیرد. حضورپذیری بهینه عرصه های عمومی، از طریق زمینه سازی برای ایجاد خاطرههای فردی و جمعی لذت بخش، شکلگیری تصویر ذهنی واضح، خوانا و مطلوب از حضور در عرصه عمومی را در ذهن ناظران فضا موجب می شود.همچنین پایداری توسعه فعالیت های انسانی مستلزم پایداری منابع اقتصادی، زیست محیطی و برآوردن نیازهای انسانی است. پارک های شهری باایجاد مکانی مناسب برای گذران اوقات فراغت و بهره مندی از هوای مطبوع می تواند پتانسیل بالقوه ای در جهت توسعه فعالیت های انسانی درنظر گرفته شود. اگرچه برای برخی، پارک هنوز محل ورزش، تفریح ، بازی و تفکر است، برای عده ای دیگر، یک محل مهم ملاقات و دیدار ومکان اجتماعی تلقی می شود .درپژوهش پیش رو روش تحقیق از حیث هدف کاربردی و از حیث ماهیت وروش، توصیفی -تحلیلی می باشد وسعی در ارائه پیشنهاداتی در جهت ساماندهی فضای سبز واقع در مرکز محله ملک آباد در منطقه یک شهرقزوین باهدف افزایش حضور پذیریرا دارد .پس از مرور مفاهیمی در خصوص فضای شهری و مراکز محلات به بیان نیازهای ساکنان و ضرورت حضور وتعاملات آنان در محلاتپرداخته شده است.همچنین با توجه به موضوعات بیان شده و بررسی مشکلات، با استفاده از تکنیک swot پیشنهاداتی به منظور بهبود عملکرد مرکز محله ملک آباد جهت افزایش حضور ساکنین در نظام های کالبدی، اجتماعی ،دسترسی و ایمنی و امنیت پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، مرکزمحله ، بافت فرسوده ، حضورپذیری ، بافت کهن قزوین