شناسایی و اولویت بندی شاخص های موثر بر ارتقاء پایداری محلات مسکونی بافت های فرسوده شهری (مطالعه موردی: بافت فرسوده محله چاهستانی ها بندرعباس)

مناطق فرسوده روزگاری بخش مهمی از شهرها را تشکیل می دادند و هویت شهرها به حساب می آیند، بافت های فرسوده محدوده هایی از قلمرو شهری می باشند که در مواجه با برخی ویژگی های منفی، در نظام شهرها هستند. این محلات از انواع کمبودها و مشکلات از قبیل فرسودگی های ظاهری و کالبدی، ضعف زیرساخت ها و خدمات شهری، بزهکاری های اجتماعی و مشکلات فرهنگی و انواع معضلات اقتصادی رنج می برند، این بافت ها به رغم تمامی نقاط ضعف و کمبودها، جزئی از شهرها به حساب می آیند و به نظرمی رسد بافت های فرسوده با توجه به وسعت دامنه و شدت مسائل گریبانگیرآن، کارآمدترین رویکردی که بتواند برای مواجهه با کاستی ها و نارسایی ها اتخاذ نمود رویکرد مشارکتی با اهداف و توسعه پایدار باشد. بین شاخص های بافت فرسوده و توسعه پایدار شهری، روابط تنگاتنگی وجود دارد، ازاین رو، مقاله حاضر باهدف شناسایی و اولویت بندی شاخص های اثرگذار بر ارتقاء پایداری بافت های فرسوده شهری است که با استفاده از پرسشنامه و تکمیل آن ها توسط کارشناسان مربوطه و تحلیل داده ها به وسیله نرم افزار Expert choice به این نتیجه دست یافتیم که شاخص کالبدی با وزن ۵۹۴/۰ در مرتبه اول، شاخص اجتماعی _ فرهنگی با وزن ۲۴۹/۰ در مرتبه ی دوم و شاخص زیست محیطی با وزن ۱۵۷/۰ در مرتبه ی سوم، در پایداری محلات مسکونی بافت محله چاهستانی های بندرعباس تاثیر بسزایی دارند.

کلیدواژه ها:

محله ، شاخص های پایداری ، بافت فرسوده ، تحلیل سلسله مراتبی (AHP)