بسامد کاربرد ابزارهای انسجام در نوشتار دانش آموزان دارای/ بدون اختلالات یادگیری ویژه پایه پنجم ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نوشتار دانش­آموزان دارای/ بدون اختلال یادگیری ویژه فارسی­زبان شهر تهران با استفاده از ابزارهای انسجام است. طرح تحقیق پس­رویدادی (علی-مقایسه ای) است و از رویکرد نظری نقش­گرای نظام­مند هلیدی و متیسون (۲۰۰۴) برای تحلیل داده­ها استفاده می­شود. نمونه آماری شامل۱۳دانش­آموز پسر ۱۰:۶ تا ۱۲:۰۰(ماه: سال) از گروه اختلال یادگیری ویژه و بدون اختلال یادگیری ویژه (عادی) است که به ترتیب از بین مراجعه­کنندگان به مراکز اختلال یادگیری و مدارس دولتی شهر تهران به صورت در دسترس انتخاب می­شوند. ابزار مورد استفاده ۳ خرده­آزمون (خوانداری، تصویری، و شنیداری) محقق­ساخته است که روایی آن مورد تایید متخصصان قرار گرفت. پس از توصیف و محاسبه بسامد کاربرد ابزار­های مختلف انسجام، با استفاده از تحلیل واریانس چند­متغیره (MANOVA) معناداری اختلاف مشاهده شده بین دو گروه بررسی و تحلیل می­شوند. نتایج نشان می­دهد که تفاوت استفاده از ابزارهای انسجام بین دو گروه تنها در خرده­آزمون خوانداری در سطح ۰۵/۰=α معنادار  است.

کلیدواژه ها:

ابزار انسجام ، نوشتار ، اختلالات یادگیری ویژه ، زبان فارسی ، رویکرد نقش گرای نظام مند