بررسی روابط چندگانه میان یادگیری سازمانی، توانمندسازهای تعالی سازمانی و قابلیت های چابکی سازمانی در دانشگاه های دولتی شهر اصفهان

هدف از این پژوهش، تعیین روابط چندگانه میان یادگیری سازمانی، توانمندسازهای تعالی سازمانی و قابلیت های چابکی سازمانی در دانشگاه های دولتی شهر اصفهان بوده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل ۱۷۴۵ نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه های دولتی شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۳۹۲- ۱۳۹۱ بودکه از این جامعه تعداد ۲۹۱ نفر به عنوان نمونه با روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم انتخاب و مطالعه شدند. داده ها به وسیله سه پرسشنامه یادگیری سازمانی گومژ و همکاران (۲۰۰۵) مشتمل بر ۱۶ سوال، پرسشنامه توانمندسازهای تعالی سازمانی بر اساس مدل EFQM (۲۰۱۰) مشتمل بر ۲۵ سوال و پرسشنامه قابلیت های چابکی سازمانی بر اساس مدل چابکی سازمانی ژانگ و شریفی (۲۰۰۰) مشتمل بر ۲۵ سوال جمع آوری شد. روایی پرسشنامه ها به صورت محتوایی و سازه تایید شد. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از روش ضریب آلفای کرونباخ محاسبه گردید. پایایی پرسشنامه یادگیری سازمانی ۸۹/۰، توانمندسازهای تعالی سازمانی ۹۳/۰، قابلیت های چابکی سازمانی ۹۲/۰ بود. یافته های پژوهش نشان داد که توانمندسازهای تعالی سازمانی بر قابلیت های چابکی سازمانی تاثیر معنی دار داشته، ولی تاثیر یادگیری سازمانی بر قابلیت های چابکی سازمانی معنادار نبوده است(۰۵/۰p&le). همچنین بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون بین ابعاد یادگیری سازمانی، توانمندسازهای تعالی سازمانی و قابلیت های چابکی سازمانی رابطه چندگانه ای مشاهده گردید(۰۵/۰p&le). نتایج برازش مدل پژوهش نیز نشان داد که داده های پژوهش با مدل مفهومی پژوهش برازش دارد و مدل تایید می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، توانمندسازهای تعالی سازمانی ، قابلیتهای چابکی سازمانی ، اعضای هیات علمی دانشگاه