جایگاه داوری و کارشناسی در نظام حل و فصل اختلافات ناشی از ضمانت نامه های بانکی بین المللی

ضمانت نامه های بانکی بین المللی به عنوان یک ابزار مالی اطمینان بخش که جهت تضمین و تامین قراردادهای تجاری در سطح فراملی توسط بانک ها صادر می شوند، ویژگی های خاص خود را داشته و در قالب قواعد سنتی مشابه قابل بررسی نیستند.درحقوق ایران چنین تضمینی را می توان از نوع قراردادهای خصوصی موضوع ماده ۱۰ قانون مدنی به حساب آورد. اساسی ترین ویژگی ضمانت نامه بانکی اصل استقلال ضمانت نامه از قرارداد پایه است. خصیصه اسنادی بودن و اصل استقلال همواره احتمال مطالبه من غیر حق را از جانب ذی نفع فراهم می نماید و عموم اختلافاتی که از ضمانت نامه ها ناشی می شود متاثر از همین ویژگی منحصر به فرد است.در دعاوی ضمانت نامه ها تعیین قانون حاکم و مرجع صالح نقش بسزایی در حل و فصل دعوا داشته و می تواند مسیر و نتیجه قرارداد اصلی را متاثر سازد و در صورت عدم توافق فی مابین در خصوص قانون حاکم و مرجع صالح، نوبت به قواعد حل تعارض رسیده که این موضوع در عرصه تجارت بین الملل، نگرانی ناشی از اعمال قانون کشور متبوع طرف قرارداد را دوچندان می نماید.در همین راستا به کار بردن شیوه هایی چون داوری و کارشناسی که مخلوق اراده طرفین هستند در حل و فصل دعاوی ناشی از ضمانت نامه ها با مد نظر قرار دادن ماهیت مستقل این ابزار پرداخت اطمینان بخش، کاربردی تر از رسیدگی قضایی می باشد و می تواند هدف نهایی از صدور ضمانت نامه را که همان تضمین تعهدات قراردادی است برآورده نموده و استحکام قراردادی را در سطح بین المللی به ارمغان آورد.

کلیدواژه ها:

ضمانت نامه بانکی ، روش های حل و فصل اختلافات ، داوری