انتخاب سیاست بهینه نگهداری و تعمیرات به کمک روشهای تصمیم گیری چند معیاره

سیاستهای مختلفی برای نگهداری و تعمیرات وجود دارد که هر یک مزایا و معایب خود را از جهات گوناگون دارد. از جمله این سیاستها میتوان به نگهداری و تعمیرات بعد از خرابی، نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه دوره ای، نگهداری و تعمیرات بر اساس شرایط، نگهداری و تعمیرات پیشگویانه و نگهداری و تعمیرات بهرهور فراگیر اشاره کرد. در این تحقیق این سیاستها به عنوان گزینه های تصمیم گیری مطرح شدند، تا مدلی برای انتخاب بهترین سیاست طراحی گردد. برای دستیابی به این هدف باید ابتدا کلیه معیارهایی که در این تصمیم گیری مهم و اثرگذار هستند را شناسایی نمود. با توجه به مطالعات پیشین ۴ معیار مشخص گردید که شامل: ایمنی، هزینه، امکان پذیری و ارزش افزوده میگردند. این ۴ معیار نیز جهت دقت بیشتر، به ۹ زیر معیار تقسیم بندی شدند. با ترکیب روش "فرآیند تحلیل شبکه فازی" (ANP) و روش "سازماندهی به رتبه بندی ترجیحی جهت ارزیابی بهتر" (PROMETHEE) یک مدل برای حل این مسئله طراحی گردید. سعی شد مدل طراحی شده علاوه بر بدیع بودن، ابعاد تصمیم گیری را به طور کامل پوشش داده و بتواند نتیجه واقعی تری را با تحلیل دقیق پیچیدگی های ذهن تصمیم گیرنده منعکس سازد. به منظور ارزیابی کاربردپذیری مدل و نتایج آن، مدل پیشنهادی در یک واحد صنعتی اجرا شده است. جهت جمع آوری نظرات کارشناسان و خبرگان شرکت مورد مطالعه پرسشنامه هایی طراحی گردید. پس از دریافت نظرات کارشناسان، مدل پیشنهادی اجرا شده و در نهایت برای شرکت مورد مطالعه سیاست نگهداری و تعمیرات بهره ور فراگیر به عنوان سیاست بهینه انتخاب گردید.

کلیدواژه ها:

استراتژی نگهداری و تعمیرات ، فرآیند تحلیل شبکه ، منظق فازی ، روش سازماندهی به رتبه بندی ترجیحی جهت ارزیابی بهتر