اثر نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه دانه روغنی کاملینا (Camelina sativa) در تاریخ های مختلف کاشت

به منظور ارزیابی خصوصیات زراعی کاملینا در شرایط تغذیه با کود نیتروژن در تاریخ های مختلف کاشت، پژوهشی به صورت طرح کرت های خردشده بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۹۸- ۱۳۹۷ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. در این تحقیق تاریخ کاشت (۱۵ آبان، ۱۵ آذر و ۱۵ دی ماه) به عنوان عامل اصلی و نیتروژن خالص (۰، ۲۳، ۴۶ و ۶۹ کیلوگرم در هکتار) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد بیشترین عملکرد دانه (۸/۲۶۵۳ کیلوگرم در هکتار) از تاریخ کاشت اول و تیمار ۴۶ کیلوگرم نیتروژن و بیشترین شاخص برداشت (۹/۳۰ درصد) از تاریخ کاشت دوم و تیمار ۴۶ کیلوگرم نیتروژن به دست آمد. بیشترین عملکرد روغن (۹/۷۳۷ کیلوگرم در هکتار) نیز مربوط به تاریخ کاشت اول و سطح ۲۳ کیلوگرم نیتروژن بود؛ اما بیشترین درصد پروتئین (۵۳/۲۸) از تاریخ کاشت دوم و سطح ۶۹ کیلوگرم نیتروژن به دست آمد. همچنین استفاده بهینه از کود نیتروژن منجر به بهبود صفات مورد بررسی ازجمله تعداد شاخه فرعی، خورجینک در بوته، دانه در خورجینک و وزن هزار دانه شد ولی با تاخیر در تاریخ کاشت میانگین این صفات کاهش معنی داری یافت. به طورکلی نتایج این پژوهش حاکی از واکنش معنی دار کاملینا به میزان کود مصرفی و زمان کاشت بود؛ به گونه ای که میزان کود مصرفی تا سقف ۴۶ کیلوگرم نیتروژن منجر به افزایش معنی دار اجزای عملکرد دانه و نهایتا افزایش عملکرد دانه کاملینا شد. همچنین تاخیر در تاریخ کاشت مطلوب سبب افت عملکرد کاملینا شد که حاکی از لزوم رعایت زمان مطلوب کشت است.

کلیدواژه ها:

درصد پروتئین ، درصد روغن ، شاخص برداشت ، گیاهان روغنی ، نیتروژن برگی