اثربخشی آموزش معنا درمانی در دوران آموزش مجازی ناشی از کرونا بر کاهش اضطراب و افزایش سلامت روان دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش معنا درمانی در دوران آموزش مجازی ناشی از کرونا بر کاهش اضطراب و افزایش سلامت روان دانشجویان انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانشجویان زن تشکیل داد. روش نمونه گیری در دسترس بود. بدین منظور ۱۲۰ پرسشنامه سلامت روان و اضطراب بین دانشجویان زن توزیع و سپس بر اساس نمرات دانشجویان از بین آن هایی که دارای اضطراب بالا و سلامت روان پایین بودند ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) تقسیم شدند. آنگاه گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه آموزشی به مدت ۹۰ دقیقه طی ۴۵ روز تحت جلسات معنا درمانی قرار گرفتند اما مداخله برای گروه کنترل اجرا نگردید. سپس از هر دو گروه به وسیله پرسشنامه های مذکور پس آزمون به عمل آمد. ابزار پژوهش شامل آموزش برنامه معنا درمانی بریتثبارت، روپیتو، روزنفیلد، ویکرز، لی، ابی و کاسیلث ( ۲۰۱۲) پرسشنامه اضطراب بک ۱۹۹۰ و سلامت روان گلدبرگ ۱۹۷۹ بود. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات و بررسی فرضیه های پژوهش از تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره استفاده شد. تحلیل نتایج نشان داد معنا درمانی بر سلامت روان تاثیر معناداری دارد، مداخله آموزش معنا درمانی باعث می شود میانگین اختلال عملکرد جسمانی و اضطراب و اختلال اضطراب کاهش معناداری پیدا کند. مداخله آموزش معنا درمانی تاثیری بر افسردگی و اختلال عملکرد اجتماعی دانشجویان نداشته و تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و کنترل ایجاد نکرده است. پیشنهاد می شود با برگزاری دورههای آموزش معنادرمانی به صورتمجازی در دوره کرونا، در جهت کاهش اضطراب و افزایش سلامت روان دانشجویان اقدام نمود

کلیدواژه ها:

معنا درمانی ، اضطراب ، سلامت روان