اثر بخشی آموزش تاب آوری بر راهبردهای تنظیم هیجان و سلامت روان مادران کودکان با بیماری صعب العلاج

تاب آوری بر رشد زیست شناختی (فطری) در جهت پرورش و ارتقاء که در انسان به عنوان یک ارگانیسم وجود دارد و بخشی از ترکیب ژنتیکی فرد را شکل می دهد و قادر است بطور طبیعی در شرایط معین محیطی بارز و هویدا گردد. بنابراین پژوهش پیش رو با هدف اثربخشی آموزش تاب آوری بر راهبردهای تنظیم هیجان و سلامت روان مادران کودکان با بیماری صعب العلاج انجام شده و همچنین پژوهش از نظر هدف، از نوع تحقیقات کاربردی می باشد و از نظر نحوه گردآوری داده ها از نوع تحقیقات آزمایشی (تجربی) است. طرح تحقیق از نوع مطالعه نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است و جامعه آماری شامل ۸۹ نفر از زنان دارای فرزند بیمار صعب العلاج تحت پوشش بهزیستی است. با توجه به این که نمونه مناسب برای مطالعات آزمایشی در هر گروه ۱۵ نفر توصیه شده است. از بین این افراد ۳۰ نفر از کسانی که در این مقیاس نمرات کم تری گرفته بودند انتخاب و در دو گروه ۱۵ نفری (آزمایش و کنترل) به صورت تصادفی قرار گرفتند، همچنین جهت اجرای تحقیق از دو پرسش نامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (۲۰۰۱) و پرسش نامه SCL-۹۰-R (سلامت روانی) در اگوتیس و همکارانش (۱۹۷۳) استفاده شده و سپس گروه آزمایش طی نه جلسی مداخله ای تحت آموزش تاب آوری قرار گرفتند و بر روی گروه کنترل تحت هیچ گونه مداخله ای قرار نگرفت، در پایان جلسات هر دو گروه به پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان و سلامت روان پاسخ دادند، یافته های تحقیق حاکی از تاثیر معنادار آموزش تاب آوری بر افزایش سلامت روانی و زیرمقیاس های آن، همچنین افزایش تنظیم شناختی هیجان و مولفه های آن است. نتایج نشان داد، آموزش تاب آوری قادر به کنترل تنظیم شناختی مادران کودکان با بیماری صعب العلاج و تاثیرات مثبت و سازنده ای بر روی سلامت روانی آنان دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش تاب آوری ، راهبردهای تنظیم هیجان ، سلامت روان ، مادران ، کودکان ، بیماری صعب العلاج