طراحی الگوی مدیریت پلیس برای پیش بینی بحران های ترافیکی و آسیب های شهری (موردکاوی ترافیک کلان شهر تهران )

زمینه و هدف: پژوهش حاضر درباره آمادگی پلیس در پیشگیری از بحران و آسیب های ترافیکی کلان شهر تهران با هدف نقش آمادگی های پلیس راهور در پیشگیری از بحران و آسیب های ترافیک کلان شهر تهران در چهار بخش کاهش آسیب های چهارگانه «انسانی- فیزیکی»، «انسانی- روانی و اجتماعی»، «محیطی» و «سازمانی – مدیریتی» صورت گرفته است. روش: نوع پژوهش کاربردی و روش اجرا دلفی است. جامعه آماری شامل نخبگان ترافیک به تعداد ۴۰ نفر هستند. برای گردآوری داده ها از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که قبل از اجرا اعتبار آن از طریق اعتبار صوری و پایایی آن از طریق معادله کوکران با ضریب ۸۹۱/۰ مورد ارزیابی مثبت قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون فریدمن و برای سنجش نیکویی الگوی پژوهش از رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته: یافته ها نشان می دهد که تاثیر دو مولفه آمادگی برای رصد مداوم بحران های ترافیکی با ضریب بتای ۸۶۴/۰ و مولفه آمادگی برای اطلاع رسانی به موقع بحران های ترافیکی با ضریب بتای ۳۹۹/۰ بیش از سایر مولفه ها در پیشگیری پلیس از بحران ها و آسیب های ترافیکی شهر تهران موثر است. نتایج: مهم ترین پیشنهادهای پژوهش عبارت اند از: ۱- ایجاد یک نهاد فراسازمانی راهبر برای کنترل بحران ترافیک شهر تهران، ۲- توجه به نظام داده پردازی مربوط به الگوهای زمانی و مکانی پیش بینی بحران های ترافیکی، ۳- برگزاری دوره های آموزشی پیشگیری از مشکلات بحران های ترافیک شهر تهران، ۴- آیین نامه ای از سوی بالاترین مرجع نظام تصمیم گیری طراحی تا شرح وظایف هریک از نهاد های موثر در امر آموزش مردم و کارکنان هریک از سازمان های موثر در بحران های ترافیکی مشخص شود.

کلیدواژه ها:

آمادگی پلیس راهور ، پیشگیری ، بحران ترافیک ، آسیب های ترافیکی ، شهر تهران