پروبیوتیک های تغذیه ای و نقش آنها در ایمنی بدن انسان

دستگاه گوارش یکی از فعال ترین اکوسیستم های میکروبیولوژیکی است. پروبیوتیک ها طبق تعریف، میکروارگانیسم های زنده ای هستند که در صورت مصرف کافی، خواص سلامتی بخشی را برای میزبان دارند. دستگاه گوارش به عنوان سدی در برابر آنتی ژن های موجود در میکروارگانیسم ها و مواد غذایی عمل می کند. داده ها نشان می دهند که پروبیوتیک ها می توانند به عنوان ابزاری نوآورانه برای کاهش التهاب روده، عادی سازی اختلال عملکرد مخاط روده و تنریم واکنش های حساسیت بالا استفاده شوند؛ علاوه بر این، اثرات تنظیم کننده متمایز در افراد سالم و در بیماران مبتلاء به بیماری های التهابی تشخیص داده شده است؛ این نتایج نشان می دهد که در هنگام توسعه کاربردهای بالینی برای جمعیت های هدف گسترش یافته باید ویژگی های خاص تعدیل سیستم ایمنی باکتری های پروبیوتیک مشخص شود. جنس هایی که بیشتر به عنوان پروبیوتیک استفاده می شوند لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتریوم هستند. پروبیوتیک ها، ترکیب و متابولیسم فلور روده را تغییر و تعداد باکتری های مضر را کاهش می دهند و آنزیم های روده بزرگ را مهار کرده و در نهایت سیستم ایمنی بدن را تنظیم می کنند. پروبیوتیک ها اثرات مفیدی را در بیماران دارای آلرژی های غذایی نشان داده اند، اثرات آنها به خاطر عمل افزایشی روی موانع دفاعی ایمونولوژیکی و غیر ایمونولوژیکی روده می باشند؛ از مهمترین مزایای این فراورده ها این است که پس از وارد شدن به سیستم گوارشی در بافت های بدن باقی نمانده و بر خلاف آنتی بیوتیک ها، مقاومت میکروبی پس از مصرف آن ایجاد نمی شود.

کلیدواژه ها:

دستگاه گوارش ، لاکتوباسیلوس ، بیفیدوباکتریوم ، سیستم ایمنی