اثر کم آبیاری و شوری آب آبیاری بر توزیع شوری خاک و رشد رویشی نهال های خرما

کم آبیاری و استفاده صحیح از منابع آب شور در بخش کشاورزی از جمله راهکارهای بهینه سازی مصرف آب و ارتقای بهره وری آب می باشد. به منظور بررسی اثرات کم آبیاری و شوری آب آبیاری بر رشد رویشی نهال های خرمای رقم برحی، آزمایشی به روش فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملا تصادفی با دو عامل میزان آب آبیاری و شوری آب آبیاری در سه تکرار انجام گردید. میزان آب آبیاری در سه سطح ۱۰۰، ۸۵ و ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه و شوری آب آبیاری در سه سطح ۳/۲، ۸ و ۱۲ دسی زیمنس بر متر بودند. نیاز آبیاری بر اساس تامین کمبود رطوبت خاک و میزان شوری خاک با نمونه برداری از اعماق مختلف خاک تعیین شد. نتایج نشان داد که میزان شوری خاک رابطه مستقیم و معنی داری با هدایت الکتریکی آب آبیاری داشت، بطوری که شوری خاک در تیمار آبیاری با آب دارای هدایت الکتریکی ۱۲ دسی زیمنس بر متر ۷۳/۱ تا ۸۴/۱ برابر مقدار آن در آبیاری با آب دارای هدایت الکتریکی ۳/۲ دسی زیمنس بر متر بود. شوری خاک با افزایش عمق خاک کاهش یافت. تاثیر میزان آب آبیاری بر تعداد و طول برگ و تعداد برگچه و شوری آب آبیاری بر تعداد و طول و عرض برگ، تعداد برگچه و محیط تنه نهال ها معنی دار بود. اثرات متقابل میزان آبیاری و شوری آب بر تمام صفات رویشی به جز کلروفیل برگ و عرض برگچه معنی دارگردید، بطوری که میزان افزایش این صفات در تیمار I۱S۱ نسبت به I۳S۳ از ۳/۱ تا ۶/۳ برابر در نوسان بود. بیش ترین رشد رویشی نهال های خرمای رقم برحی در آبیاری با تیمار I۱S۱ حاصل شد که اختلاف معنی داری با تیمار I۲S۱ نداشت.

کلیدواژه ها:

آبیاری ، آب شور ، خاک پوش ، خرما