تبیین الگوی ماندگاری اعضای هیئت علمی دانشگاه های علوم پزشکی کشور - مطالعه کیفی

زمینه و هدف: توجه به مدیریت منابع انسانی باعث مزیت رقابتی و ارائه کیفی خدمات آموزشی، پژوهشی و درمانی می شود. مسئله ماندگاری منابع انسانی متخصص که برای جذب و پرورش آن ها هزینه های هنگفتی شده است از دغدغه های سازمان ها است. به منظور بررسی وضعیت ماندگاری اعضای هیئت علمی، این پژوهش کیفی به تبیین الگوی ماندگاری اعضای هیئت علمی دانشگاه های علوم پزشکی کشور پرداخته است. روش : در این مطالعه کیفی پنج دانشگاه علوم پزشکی که کمترین میزان ماندگاری اعضای هیئت علمی را دارا می باشند به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. با توجه به روش سه سویه سازی اطلاعات و با روش نمونه گیری هدفمند با ۲۵ نفر ازاعضای هیئت علمی مصاحبه نیمه ساختارمند عمیق انجام شد. کدگذاری با سه روش باز، محوری و انتخابی و با استفاده از نرم افزار ATLAS.ti و با رعایت تمامی استاندارد ها برای رسیدن به الگوی ماندگاری انجام شد و سپس پایایی و روایی الگو مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: با تحلیل محتوای مصاحبه ها ۱۱۹۷ کدباز استخراج شد. پس از پنج مرحله پالایش کد ها، ۱۲ مقوله در سه بعد و با ۶۰ مولفه حاصل شد. براساس اطلاعات به دست آمده الگوی ماندگاری طراحی شد. در سنجش روایی الگو بعد عوامل و انگیزه های فردی بالاترین عامل برای ماندگاری در کشور مشخص شد. نتیجه گیری: توجه به عوامل ماندگاری باعث حفظ نیرو هایی متخصص می شود. لازم است با توجه به سه عامل درون سازمانی، برون سازمانی و عوامل فردی دانشگاه ها به طراحی برنامه استراتژیک برای افزایش کیفی ماندگاری بپردازند.  

کلیدواژه ها:

Employee Retention ، Medical Education ، Medical Faculty ، Personal Monagement ، ابقای کارکنان ، آموزش پزشکی ، کادر آموزش پزشکی ، مدیریت کارکنان