پایش و پهنه بندی خشکسالی در البرز جنوبی

خشکسالی یکی از مهمترین مخاطرات طبیعی است و اغلب زندگی تعداد زیادی از مردم را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث خسارات اقتصادی، آسیب های زیست محیطی و معضلات اجتماعی می شود. این مطالعه برای ارزیابی روند خشکسالی، شدت و مدت آن در طی سال های ۱۹۸۸–۲۰۱۹ نسبت به اقلیم های موجود در منطقه البرز جنوبی انجام شده است. برای توصیف خشکسالی ها در مقیاس های زمانی ۳، ۶، ۱۲ و ۲۴ ماهه، از دو شاخص خشکسالی، یعنی شاخص بارش استاندارد شده (SPI) و شاخص بارش- تبخیر و تعرق استاندارد شده (SPEI) استفاده شد. در مورد محاسبه (SPEI)، تبخیر و تعرق عامل مهمی برای پایش و نظارت بر خشکسالی بود. بنابراین برای محاسبه تبخیر و تعرق از روش هارگریوز-سامانی (HS) استفاده شد. نقشه های شدت و مدت خشکسالی برای SPI و SPEI ارائه شدند. همبستگی SPI و  SPEIنیز مورد بررسی قرار گرفت. که در نتایج حاضر بر خلاف اقلیم های مرطوب، SPI با SPEI در اقلیم های بیش از حد خشک و خشک همبستگی خوبی نداشته و نشان دهنده اهمیت تبخیر و تعرق مرجع (ET۰) برای شناسایی خشکسالی در این مناطق می باشد و شاخص (SPEI) دارای نتایج پایش دقیق تری نسبت به شاخص (SPI) می باشد. علاوه بر این، نقشه های شدت خشکسالی برای (SPI) و (SPEI) نشان داده است که منطقه با شرایط بسیار خشک مواجه بوده است و منابع آب هم در کوتاه مدت و هم در میان مدت تحت تاثیر شدت خشکسالی قرار دارند. که خشکسالی کوتاه مدت در شرق منطقه (زنجان) و خشکسالی بلند مدت در مرکز و غرب منطقه (گرمسار، سمنان، کرج، تهران) بیشتر بوده است.

کلیدواژه ها:

خشکسالی ، شاخص های SPI و SPEI ، شدت و مدت خشکسالی ، ضریب همبستگی ، پهنه بندی