پیش بینی ایده پردازی خودکشی براساس تنظیم شناختی هیجان، ترومای دوره کودکی و ارتباط با همسالان در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان نی ریز

پژوهش حاضر با هدف نقش پیش بینی کنندگی تنظیم شناختی هیجان، ترومای دوره کودکی و ارتباط با همسالان برای ایده پردازی خودکشی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان نی ریز انجام شده است. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان نی ریز تشکیل دادند، که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ مشغول به تحصیل بودند. از بین جامعه آماری ۳۲۷ نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های ایده پردازی خودکشی بک (۲۰۰۳)، تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران((۲۰۰۲، ترومای دوران کودکی برنشتاین و همکاران((۱۹۹۴ و روابط با همسالان والتر دبیلو. هادسون (۱۹۹۲) استفاده شد. بعد از جمع آوری و استخراج داده ها، نمرات شرکت کنندگان با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگررسیون چند متغیره و به وسیله نرم افزار آماریspss-۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که سبک های منفی تنظیم شناختی هیجان، ترومای دوره کودکی و مشکل در ارتباط با همسالان قادر به پیش بینی مثبت ایده پردازی خودکشی و سبک های مثبت تنظیم شناختی هیجان قادر به پیش بینی منفی ایده پردازی خودکشی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان نی ریز بودند.

کلیدواژه ها:

تنظیم شناختی هیجان ، ترومای دوره کودکی ، ارتباط با همسالان ، ایده پردازی خودکشی.