مقایسه آسیب پذیری زیرحوضه های آبخیز سامیان بر اساس تغییرات مولفه های اقلیمی

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی آسیبپذیری اقلیمی آبخیز سامیان در استان اردبیل انجام شد. در این راستا، نخست شاخصهای مهم اقلیمی و فیزیکی در سطح ۲۷ زیرحوضه محاسبه و سپس به تعیین آستانهها اقدام شد. نتایج نشان داد که شاخصهای فصل خشک و مرطوب بهترتیب در محدوده ۰۵/۴۸ (زیرحوضه ۲۱) تا ۶۳/۸۶ (زیرحوضه ۱۲) و ۹۹/۲۵۴ (زیرحوضه ۱۶) تا ۸۳/۱۳۰ (زیرحوضه ۳) میلیمتر متغیرند. همچنین، شاخصهای دوره سرد و گرم بهترتیب بین محدوده ۸۷/۵- (زیرحوضه ۸) تا ۰۷/۲ (زیرحوضه ۳) و ۰۳/۱۳ (زیرحوضه ۸) تا ۹۶/۱۶ (زیرحوضه ۳) درجه سانتیگرادند. شاخصهای حداکثر سرعت باد بین محدوده ۲۰/۳۴ (زیرحوضه ۸) تا ۴۸/۷۸ (زیرحوضه ۱) کیلومتر بر ساعت، ارتفاع از سطح دریا بین محدوده ۱۳۲۶ (زیرحوضه ۲۱) تا ۲۵۹۶ (زیرحوضه ۱۴) متر، و SPI در محدوده ۰۰۰۶/۰ (زیرحوضه ۱۶) تا ۰۱۱۱/۰ (زیرحوضه ۸) نیز قرار گرفتند. در مجموع، ضمن تایید تغییرپذیری مکانی زیاد شاخصهای آسیبپذیری در دوره زمانی مورد مطالعه، نتایج حاصل از تلفیق همه شاخصها نشان داد که زیرحوضههای ۱۵، ۱۶، و ۱۷ واقع در غرب دارای آسیبپذیری خیلی زیاد و زیرحوضههای ۲۰، ۲۱، و ۲۴ واقع در بخشهایی از شمال و مرکز دارای کمترین آسیبپذیریاند و در طبقه برگشتپذیر از لحاظ نقطه آسیبپذیری کلی (OVP) قرار دارند.

کلیدواژه ها:

آسیبپذیری آبخیز ، برگشتپذیری ، تخریب زمین ، تغییر اقلیم