بررسی اثرات حمل و نقل ریلی و جاده ای در گرمایش جهانی

یکی از شاخص های اصلی توسعه اقتصادی کشورها رشد و توسعه صنعت حمل و نقل می باشد. امروزه نقش حمل و نقل در توسعه پایدار بسیار روشن و انکار ناپذیر است. از آنجائیکه بشر وضعیت جو زمین را تغییر می دهد علت اصلی تغییر آب و هوا را نی توان رشد جمعیت و پشرفت فناوری و در نتیجه افزایش تقاضای جامعه برای حاملهای انرژی دانست که در قرن اخیر بیش از 41% در سال رشد داشته است. میزان تولید سالانه گار دی اکسید کربن که در ابنداری هزاره سوم 42 گیگا تن در سال بود در سال 2050 به 85 گیگا تن در سال خواهد رسید. دو سوم مجموع گارهای گلخاه ای تولید شده نتیجه فعالیت ها و تقاضای روز افزون بشر برای تولید و مصرف انرژی می باشد. با وجودیکه شهرها فقط 0/4 درصد سطح زمین را به خود تخصیص می دهند ولی 80 درصد گارهای آآلاینده و مخرب اقلیم را تولید می کنند. از میان آلاینده های موثر بر محیط زیست ، نقش بخش حمل و نقل درتاثیراتی که بر محیط زیست دارد بسیار قابل توجه می باشد. بخش حمل و نقل 25% دی اکسید کربن (co2) را در جهان تولید می نماید که حدود 80% تا 90% آن به وسیاه حمل ونقل بخش جاده ای تولید میشود و تنها 2% آن از طریق بخش حمل و نقل ریلی تولید می گردد. میزان انتشار گارهای آلاینده و گلخنه ای و سهم هریم از بخش های مصرف کننده انرژی در انتشار این گازها در سال 1387 نشانگر این است که بخش حمل و نقل با تولید 49 درصد از کل انتشار nox درصد co ، 48 درصد n2o و 78 درصد از ذرات معلق دارای بیشترین مقدار انتشار انواع گازها در مسان سایر بخشهای مصرف کننده انرژی کشور می باشد. بخش حمل ونقل بیشترین مصرف دو فرآورده اصلی ینزین و نفت گاز را به خود اختصاص داده است به طوری که در سال 1387 مقدار 71.7 میلیون لیتر بنزین و مقدار 92.5 میلیون لیتر گازوئیل روزانه در این بخش به مصرف رسیده است. در پی آن هزینه اجتماعی وارده در زیر یخش جاده ای به مراتب بیشتز ار ریلی می باشد. در این زاستا سهم حمل و نقل ریلی در مقایسه با حمل و نقل جاده ای بسیار ناچیز یوده و اثرات آلوده کنندگی حکل و نقل ریلی نسبت به حمل و نقل جاده ای حدود 1/10 می باشد.

کلیدواژه ها:

گارهای گلخانه ای ، حمل و نقل ریلی و جاده ای ، ‌تغییر اقلیم ، ‌هزینه های اجتماعی