ارزیابی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های گندم با استفاده از نشانگرهای AFLP

تنوع ژنتیکی ۴۵ رقم گندم با استفاده از نشانگرهای چند شکلی طول قطعات تکثیر یافته  (AFLP) بررسی شد. از یازده ترکیب آغازگر PstI و Mse۱ برای بررسی چند شکلی­ AFLP، شش ترکیب آغازگر (P-CGA/M-CTA، P-ATG/M-CTG، P-ATG/M-CAT، P-AGT/M-CTA، P-AGT/M-CAG و P-ATG/M-CAG) نوارهای چند شکل تولید کردند. در مجموع ۳۲۸ نوار به­دست آمد که از بین آنها ۲۰۷ نوار (۱۰/۶۳%) در بین ژنوتیپ­ها چند شکل بود که نشان­دهنده درصد بالای چند شکلی در بین ژنوتیپ­ها است. میزان اطلاعات چند شکلی (PIC) بین ۳۹/۰ در آغازگر P-AGT/M-CAG تا ۴۴/۰ در آغازگر P-ATG/M-CTG متغیر بود. بر طبق شاخص تنوع ژنی نی و شاخص اطلاعات شانون، بیشترین و کمترین تنوع ژنتیکی درون ژنوتیپ­ها بر اساس ترکیبات آغازگر در P-ATG/MM-CAT و P-CGA/M-CTA به­دست آمد. تجزیه کلاستر بر اساس روش دورترین همسایه­ها۱ و با استفاده از فاصله ژنتیکی نی ژنوتیپ­ها را به شش گروه طبقه­بندی کرد. بیشترین تعداد ژنوتیپ­ها در کلاستر ششم (۸۶/۴۱%) و کمترین آنها در کلاستر چهارم (۶۵/۴%) قرار گرفتند. دامنه تشابه بر اساس ضریب تشابه دایس از ۵۷/۰ تا ۹۹/۰ متغیر بود. دو ژنوتیپ آرتا و قدس بیشترین تشابه ژنتیکی  (۹۹/۰) و دو ژنوتیپ آزادی و کوهدشت  کمترین شباهت (۵۶۹/۰) را با سایر ژنوتیپ­ها داشتند.

کلیدواژه ها:

Polymorphism ، Cluster Analysis ، PCoA ، چندشکلی ، تجزیه خوشه ای ، تجزیه به بردارهای اصلی