بررسی رابطه بین سرمایه فکری و عملکرد شرکت در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

سرمایه فکری نه تنها به خودی خود یک دارایی نامشهود ایستا است، بلکه یک فرآیند ایدئولوژی است و وسیله ی برای رسیدن به اهداف محسوب می گردد. درک اجزای مختلف سرمایه فکری به بهبود مدیریت و استفاده از آن در سطح عملیاتی و استراتژیک منجر می گردد. هدف این پژوهش تعیین ارتباط بین سرمایه فکری و عملکرد شرکت در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار می باشد. برای دستیابی به اهداف پژوهش تعداد ۱۴۵ شرکت در طی دوره ۵ ساله از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۴ مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه سرمایه فکری یکی از متغیرهای مستقل است و از مدل ضریب ارزش افزوده (VAIC) که به وسیله پولیک ( ۱۹۹۸ ) مطرح شده است، به عنوان مدل اصلی سنجش سرمایه فکری استفاده شده است که اساس اندازه گیری آن سه متغیرمی باشد: کارآیی سرمایه ارتباطی (CEE) ، کارآیی سرمایه انسانی (HCE) ، و کارآیی سرمایه ساختاری SCE . همچنین برای اندازه گیری متغیر وابسته وعملکرد شرکت از شاخص های بازده دارایی ها و Qتوبین استفاده گردیده است. برای ارزیابی مدل رگرسیون دو فرضیه اصلی مطابق با متغیرهای تحقیق طراحی گردیده است و جهت آزمون فرضیه های پژوهش از مدل داده های تلفیقی با استفاده از الگوی اثرات ثابت و نرم افزار Eviews۹ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که، بین مولفه های سرمایه فکری و عملکرد شرکت براساس بازده دارایی و شاخص Q توبین رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

کارآیی سرمایه ارتباطی ، کارآیی سرمایه انسانی ، کارآیی سرمایه ساختاری و عملکرد شرکت