تاثیر معماری سبز در طراحی داخلی مراکز آموزشی- درمانی

پژوهش های فراوانی در راستای تعیین نقش محیط بر کیفیت آموزش و درمان صورت گرفته است. با شناخت و شناسایی استانداردها و معیار های موثر بر کیفیت محیط می توان عوامل مزاحم در طراحی را کاهش داد. یکی از موضوعات پر اهمیت در معماری امروز، مسئله فضای سبز در طراحی داخلی است. به طور کلی گذراندن ساعات طولانی در مراکز آموزشی و درمانی برای افراد حاضر در محیط، تجربه ای تنش زا و استرس زا است. هر گونه فعالیتی که در راستای کاهش این تنش و استرس باشد، نتیجه ی مثبتی در روند درمان و آموزش در پی خواهد داشت. این پژوهش با فرض این موضوع که معماری سبز می تواند رویکردهای آموزشی–درمانی را به روزرسانی کند، سعی دارد رابطه میان معماری و رویکردهای آموزشی–درمانی را با معماری سبز دریابد. برای این کار از مطالعات کتابخانه ای کتب و مقالات استفاده می کند. در نتیجه هدف از این مطالعات و پژوهش، تعیین نگرش در طراحی مراکز درمانی و آموزشی می باشد. به طوریکه بتوان به محیط کار این مراکز به عنوان یک محیط آرامش بخش و نشاط آور نگریست. هدف از طراحی محیط آرامش بخش و نشاط آور، این است که یک مرکز آموزشی–درمانی بتواند با ایجاد شرایط مطلوب از افراد داخل مجموعه که در شرایط نامناسبی هستند، حمایت کند. از دیگر اهداف این پژوهش، یافتن ارتباط بین فضاهای آموزشی–درمانی و فضای سبز در طراحی داخلی می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ، فضای سبز ، طراحی داخلی ، مرکز آموزشی ، مرکز درمانی