طراحی الگوی برنامه درسی برای کودکان استثنایی در نظام آموزشی کشور

دستیابی به آموزش ارزش بنیادینی است که نشان می دهد هر فردی باید فرصت یادگیری و رشد توانایی خود را تا بالاترین حد ممکن داشته باشد و " مسئولان هر جامعه ملزم اند که فرصت های آموزشی لازم را برای کودکان، نوجوانان و جوانان آن جامعه فراهم کنند و پیشاپیش به تمهید مقدمات و تدارک امکانات آموزشی لازم برای افراد واجب التعلیم دست یابند. کودکان کم توان ذهنی به لحاظ جسمی، فکری، عاطفی و رفتاری با سایر انسان ها متفاوت هستند، بر همین اساس برای شکوفایی استعدادهایشان نیازمند محیط های ویژه ای می باشند. از این حیث، مطالعات بسیاری در رابطه با کودکان کم توان ذهنی و به تبع آن محیط ها، که بیشترین اثر و نقش را بر این کودکان به عهده دارند، انجام شده است. معماری فضا با آگاهی از روانشناسی محیطی، فضایی را پدید می آورد که کودک در آن با توجه به خصوصیات اخلاقی و رفتاری و همچنین ضعف های ارتباطی می تواند، بدون استرس و دور از تنش به یادگیری مطللب بپردازد. رویکرد زیربنایی این پژوهش بر اساس نوع مساله پژوهش و سوال هایی که برای رسیدن به مساله پرسیده شده است یک رویکرد کیفی است. هدف پژوهش کیفی با توجه به ماهیت آن، مطالعه عمیق و همه جانبه بر روی پدیده های مورد مطالعه است. جامعه و نمونه پژوهش متخصصان و اساتید حوزه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی و برنامه درسی با نیازهای ویژه، کارشناسان مرتبط با کودکان استثنایی، مشاوران و آموزگاران ابتدایی خواهد بود. برای نمونه گیری از روش های نمونه گیری مبتنی برهدف و در دسترس که از روش های غیر احتمالی است تا حد اشباع استفاده خواهد شد.

کلیدواژه ها:

طراحی ، روانشناسی ، برنامه درسی ، کودکان اشتثنایی ، نظام آموزشی