تعیین بهترین محل قرارگیری شناسگرهای ترافیک با هدف تخمین زمان سفر با الگوریتم ژنتیک

استفاده از تجهیزات شناسگرهای حلقه ای القایی در حرفه مهندسی ترافیک بسیار مرسوم است. از آنجا که اطلاعات استخراج شده از داده های برداشتی از این شناسگرها تابعی از محل این شناسگرها است، در این تحقیق روش شناسی تعیین محل بهینه این شناسگرها ارائه می شود. برای این منظور تابع هدف به صورت خطای تخمین زمان سفر تعریف می شود. این خطا اختلاف زمان سفر واقعی وسایل نقلیه با زمان سفری است که شناسگر (یا شناسگرها) برآورد می کند. بهینه سازی تابع هدف برای این مساله با الگوریتم ژنتیک فرمول بندی شد و پس از کدنویسی در محیط نرم افزار متلب، با داده های واقعی ترافیک حل گردید. کدنویسی انجام شده، امکان انتخاب تعداد شناسگرهای مورد نیاز در مقطع تحت مطالعه را برای کاربر فراهم می کند. داده های ترافیکی در این تحقیق از وب سایت NGSIM به دست آمد. کل داده های این تحقیق شامل ربع ساعت جریان ترافیک در بخش ۵۰۰ متری از یک آزادراه ۶ خط عبور است. نتایج به دست آمده جهت تعیین محل بهینه شناسگرهای ترافیکی، برای برخی تعداد مشخص شناسگر، حاکی از تغییرات زیاد جواب ها در تعیین محل بهینه شناسگرها است که این امر نشان می دهد برای شرایط مقطع آزادراهی تحت بررسی و داده های ترافیکی آن، حالات مختلفی از محل شناسگرها می تواند مطلوب باشد. با این حال، جهت ارزیابی میزان خوبی محل شناسگرهای پیشنهادی توسط الگوریتم، برای تعدادهای مختلف شناسگر، حالت بهینه با حالت جواب یکنواخت، یعنی جوابی که بسته به تعداد شناسگر طول ناحیه ۵۰۰ متری تحت بررسی را به قسمت های مساوی و یکنواخت تقسیم کند، مقایسه شد و نتایج نشان داد روش پیشنهادی در تعیین محل بهینه شانسگر نسبتا موفق است. هر چند با داده های این مطالعه بهبود بسیار زیادی مشاهده نشد، به نظر می رسد روش شناسی ارائه شده برای تعیین محل بهینه شناسگر به ویژه در کریدورهایطویل بسیار سودمند است.

کلیدواژه ها:

داده های NGSIM ، شناسگر ، مکان یابی ، سرعت وسایل نقلیه ، زمان سفر