بررسی برخی خصوصیات مورفولوژیکی دو رقم جو منطقه سیستان تحت تنش خشکی

خشکی یک عامل محیطی مهم محدود کننده بهروری محصولات در سراسر جهان است. جو از جمله گیاهانی است که به دلیل سازگاری ژنوتیپ های آن به شرایط متفاوت محیطی و جنبه های مختلف مصرف آن در مناطق وسیعی از جهان با شرایط آب و هوایی مختلف کشت میشود. از این رو، به منظور بررسی اثر تنش خشکی بر روی برخی شاخصهای مورفولوژیکی و رشدی دو رقم جو نیمروز و نومار منطقه سیستان، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در سال ۱۳۹۹ در دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل اجرا شد. تیمار آزمایشی شامل تنش خشکی (آبیاری در حد ظرفیت زراعی، تخلیه ۵۰ و ۷۵ درصد رطوبت ظرفیت زراعی) و صفات مورد مطالعه شامل طول ریشه، طول شاخه، وزن تر و خشک اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه بود. نتایج نشان داد که تنش خشکی اثر معنی داری در سطح یک درصد بر تمامی مورفولوژیکی مورد مطالعه داشت، بطوریکه با اعمال تنش خشکی، افزایش طول ریشه و کاهش طول ساقه، وزن تر و خشک اندام هوایی و وزن تر و خشک ریشه مشاهده شد. نتایج مقایسه میانگین داده ها نشان داد که تخلیه رطوبت بستر خاک تا ۷۵ درصد ظرفیت زراعی بیشترین تاثیر را در بین سطوح خشکی مورد مطالعه داشت و بیشترین افزایش طول ریشه و همچنین بیشترین کاهش طول ساقه، وزن تر و خشک اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه را باعث شد. براساس نتایج حاصله بین دو رقم مورد مطالعه نیز رقم نیمروز نسبت به رقم نومار در شرایط تنش خشکی برتر بود.

کلیدواژه ها:

ارقام نیمروز و نومار جو ، خصوصیات ریشه ، سطوح تنش خشکی