مدیریت فضاهای درون شهری و برون شهری و تدوین راهبردهای طراحی ورودی شهر کربلا با رویکرد ادراکی – بصری (تجمعات انسانی مانند زیارت اربعین)

گردشگری مذهبی اخیرا به عنوان یک الگوی اقتصادی بسیار سودمند در بودجه ی کشورها و جوامع ظهور یافته است. گردشگری مذهبی به مسئله ی در خور توجه رسمی و اجتماعی تبدیل شده است؛ تا حدی که دیگر کشوری نیست که جاذب های مذهبی نداشته باشد و سیستم گردشگری آن را تقویت نکند و در راستای حمایت از اقتصاد ملی نباشد.بخش گردشگری عمومی در کشورهای اروپایی از جمله بخش گردشگری مذهبی، نسبت بزرگی از مشارکت در تولید ناخالص داخلی را تشکیل میدهد. این نسبت به ۱۲/۴ درصد میرسد و در مقابل نسبتی کمتر و تنها برابر با ۹/۵ درصد در کشورهای خاورمیانه قرار دارد از نقطه نظر درک اهمیت حیاتی امکان سنجی و توجیه اقتصادی گردشگری مذهبی در عراق، این پژوهش در جهت آگاهی از وضعیتکنونی اقتصاد این بخش حیاتی، و شکل دادن به چشم اندازی منسجم و یکپارچه برای آینده ی آن می کوشد. این تلاش و کوشش، از ایمان به اهمیت این بخش نشات می گیرد؛ از آن جهت که از بخشهای اقتصادی موازی و جایگزین نفت در کشوری مانند عراق به حساب می آید. همچنین این تلاش از حیث احساس نیاز به حرکت رو به جلو، در تعیین اولویت های برنامه ریزی اقتصادی و کشف منابع مالی با قابلیت انعطاف پذیری بیشتر و دارای امکان سنجی سریع تر از لحاظ توانایی افزایش بودجه ی دولت عراق ناشی می شود. پژوهش حاضر مرتبط با پدیده ورودی و کیفیات مرتبط با آن به ویژه کیفیات ادراکی بصری در مبادی ورودی، در جستجوی راهبردهای ادراکی بصری در راستای این کیفیات می باشد. در این پژوهش از روش تحلیلی توصیفی استفاده شده است. شهر مورد نظر کربلا می باشد تا مهم ترین راهبردهای طراحانه کیفی ادراکی بصری آن مبتنی بر منابع نظری حاکم بر پژوهش به عنوان هدف اصلی شناسایی گردد.

کلیدواژه ها:

گردشگری عمومی ، امکان سنجی ، اقتصادی ، مشارکت ، اولویت ، کیفیات ادراکی