بررسی و ارتقای معماری بومی، و کاربردهای آن نسبت به معماری مدرن

معماری بومی با آنکه در دوران های پیشین نمایانگر روش مناسب و شایسته برای زندگی انسانها بوده اما در دهه های اخیر و با پدیدار شدن معماری امروزی، اساس شکل پذیری خود را بدست فراموشی سپرده است.از آنجا که ارجاع به معماری بومی، بازگشت به کالبدی است که ارجاعات پیشین در آن نهفته است،این امر به این معناست که این معماری دارای شیوه ای ناخودآگاه و طبیعی برای گنجاندن برخی روابط معماری با انسان با طبیعت و فرهنگ بوده است .در این رابطه اندیشمندان و صاحبنظرانبه امید بازگرداندن ارزش های بومی به معماری در طول دهه های اخیربه تعریفو بررسی معماری بومی و مفهوم کاربردی آن پرداخته از دیدگاه های مختلف به بیان ویژگی های این گونه معماری می پردازند . معماری فقط مجموعه ای از سبکها و فرمها نیست و حتی کاملا با شرایط اجتماعی و اقتصادی خود را مشخص نمی کند. بلکه مجموعه ای از اینهاست. معمولا وقتی صحبت از بناهای سنتی و قدیمی می شود اولین چیزی که به نظر می رسد مصالح بوم آور آن است. معماری بومی برگرفته از الگوهای فرهنگی و نمایانگر آداب ورسوم، روحیه، احساسات، اندیشه و عقیده، ذوق و سلیقه و هنر جامعه است. لذا رشد شکاف بین گذشته و حال و فرسایش فرهنگ بومی لزوم توجه بیشتر معماران به کالبد معماری بومی را ایجاب می کند. به طور کلی معماری بومی برگرفته از ویژگی های محیطی در جهت رفع نیازهای انسانی در محیط است، دانش بومی بخشی از ثروت و سرمایه ملی است.

کلیدواژه ها:

مدرن ، معماری بومی ، کاربردی ، ساخت