بررسی روانشناسی محیطی و ایجاد حس تعلق به مکان (نمونه موردی: مراکز نگهداری از کودکان بی سرپرست)

شکل گیری شخصیت کودکان از محیطی آغاز می شود که در آن محیط پرورش میابند و آموزش می بینند. کودکان شخصیت شکننده ای دارند و این مهم در مورد کودکان بی سرپرست از شدت زیادی برخوردار است چون این کودکان به صورت طبیعی از برخی از نیازهای مادی و معنوی خود محرومند و باید توجه داشت که این کودکان خود آسیب های زیادی دیده اند و هر چه قدر محیط زندگی آنان مناسب و هماهنگ با روحیات آنان نباشد در وحله اول کودکانی با بیماریهای جسمی و روانی خواهیم داشت و در وحله دوم جامعه نیروی جوان با مشکلات شخصیتی زیاد و بیمار خواهد داشت. این مقاله تلاش بر آن دارد تا شخصیت کودکان را شناسایی و مورد بررسی قرار دهد و عوامل تاثیر گذاری بر آنان را مورد تحلیل قرار داده همچنین ایجاد حس تعلق به مکان طوری مورد بررسی قرار بگیرد که باعث ایجاد حس آرامش و رضایتمندی برای کودکان بی سرپرست را فراهم آورد. این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی و به ابزار کتابخانه ای انجام شده است. هدف در این پژوهش شکل گیری حس مکان در کودکان تاثیر گذار است. در این راستا به موارد جزیی تری همچون نحوه بررسی وجود حس مکان در رده سنی کودکان، ضرورت و زمینه های ایجاد آن، تاثیر ویژگی ها و تفاوت های فردی کودکان در ایجاد حس تعلق به مکان و معرفی ویژگی های مکانی بوجود آورنده دلبستگی در کودکان پرداخته شده است. از این رو با بررسی نظرات محققان و صاحبنظران در زمینه در زمینه روانشناسی محیط و روانشناسی کودک، معیارهای کلی حس مکان مورد مطالعه قرار گرفته است و در ادمه به شناخت جزیی تر عوامل و زمینه ساز آن در دوران کودکی پرداخته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

حس تعلق ، روانشناسی محیط ، کودک ، بی سرپرست ، بدسرپرست