ارزیابی کیفیت هوا در پارکینگهای بسته و محصور-مطالعه موردی: مرکز شهر اصفهان

نواحی شهری به واسطه تردد خودروها و ترافیک، با معضل آلودگی هوا مواجه هستند. استقرار پارکینگ های زیرزمینی و طبقاتی به عنوان راه حلی برای بهبود تردد و ترافیک در نواحی مرکزی و اشغال فضای محدود مطرح است ولی خود میتوانند در تجمع آلاینده های هوا و آسیب رسانی به سلامت افراد نقش داشته باشند. با این رویکرد در پژوهش حاضر به ارزیابی کیفیت هوا در دو مورد از پارکینگهای زیرزمینی واقع در بخش مرکزی شهر اصفهان پرداخته شده است. دو پارکینگ جهان نما و حکیم، در بازه زمانی فروردین ماه سال ۱۴۰۰ از منظر آلاینده های شیمیایی (ذرات معلق ۲/۵ و ۱۰ میکرون، دی اکسید نیتروژن و دی اکسید کربن) و بیولوژیکی (باکتریها و قارچها) مطالعه شده است. اندازهگیریها در این دو پارکینگ و مقایسه نتایج با استانداردهای ملی کیفیت هوا در ایران، سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا (EPA) و سازمان جهانی بهداشت (WHO) نشان داد در بازه زمانی مورد مطالعه کیفیت هوا در حد مطلوبی قرار داشته است. استفاده از سیستم تهویه طبیعی به نحو صحیح و استقرار دریچه های بازشو در مکان مناسب را میتوان از علل موثر در نتایج دانست. ضمن اینکه وزش باد برای مدت چند روز هم در کاهش سطح آلاینده های هوا در هوای آزاد و مجاور پارکینگ ها و هم در تشدید پدیده دودکشی و خروج آلاینده های هوا از محیط پارکینگ نقش بسزایی داشته است.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، پارکینگ ، نمونه برداری ، اصفهان.