بررسی روند تغییرات بارش و دما ایستگاه سینوپتیک مهرآباد تحت تاثیر تغییراقلیم

امروزه تغییراقلیم و گرمایش زمین چالشی جهانی و تهدیدی جدی برای محیط زیست کره ی زمین به شمار میرود که با رشد و تو سعه شهرها هم این پدیده نمود بیشتری پیدا کرده ا ست که توانسته ا ست تغییراتی در افزایش دما و منابع آبی هم دا شته باشد. هدف از این مطالعه اثرات روند دما و بارش در بازه زمانی (۲۰۲۰-۱۹۸۸) تا (۲۰۲۱-۲۰۸۳ )، ایستگاه سینوپتیک مهرآباد در استان تهران می باشد. ابتدا داده های بارش و دما روزانه ایستگاه مهرآباد از سازمان هواشناسی کشور برای دوره ۳۲ ساله اخذ شد و سپس با استفاده از روش ناپارامتریک منکندال و مدل ریزمقیاس نمایی SDSM-DC برای تحلیل روند تغییرات دما و بارش روزانه از گذشته تا آینده تحت بدبینانه ترین سناریو RCP۸.۵ که دربرگیرنده بیشترین نرخ افزایش گازهای گلخانه ای است، بهره گرفته شد. در تحلیل سری زمانی با آزمون من کندال دما در ایستگاه مهرآباد روند افزایشی برای دوره ۳۲ ساله (۱۹۸۸ -۲۰۲۰)ن شان داده شده ا ست که با توجه به قرارگیری این ای ستگاه در محدوده شهری قابل قبول ا ست، و برای بارش روندی کاهشی در این ایستگاه نشان داده شده است که تنها برای ماه های اکتبر و نوامبر افزایشی معنیدار در سطح اطمینان ۹۵ در صد بوده ا ست که با افزایش رخداد بارش های فرین قابل قبول ا ست و نتایج برر سی ریزمقیاس نمایی با مدل SDSM-DC نشان داد که بیشترین دما برای ماه ژوئیه با ۳۹ درجه سانتیگراد و میزان افزایش بارشها در ماه مارس پیش بینی گردیده است که برای دوره آتی نزدیک (۲۰۲۱-۲۰۵۱) این افزایش بارزتر بوده است، بطور کلی به نظر میرسد استان تهران با افزایش دما و کاهش بارش مواجه می شود که این کم بارشی در آینده موجب افزایش بارشهای شدید و ناگهانی خواهد شد که میتواند موجب مخاطرات انسانی و زیست محیطی گردد.

کلیدواژه ها:

تغییرات آب و هوایی ، تهران ، SDSM ، آزمون من کندال ، سناریو.