شناسایی اقلیم منطقه جنوب شرق اهواز به روشهای دمارتن و ترانسوا

بیابان زایی امروزه یکی از مهمترین معضلات زیست محیطی در سراسر جهان می باشد. از این رو توجه به محورهایی که باعث پیدایشبیابان ها می شوند امری ضروری است. محورهای اصلی پیدایش بیابان ها به طور کلی به سه دسته تقسیم میشوند که شامل عواملانسان، عوامل اقلیمی و آب و هوایی و همچنین عوامل زمینی است، که در این پژوهش تلاش در جهت بررسی عوامل اقلیمی و آب وهوایی که در روند بیابانی شدن منطقه جنوب شرق اهواز موثر می باشند، شده است. با توجه به اثرگزاری عوامل اقلیمی در هر منطقهبر روند بیابانی شدن، با استفاده از اطلاعات آماری ایستگاه های سینوپتیک امیدیه، اهواز، بندر ماهشهر و شادگان، به بررسی عواملاقلیمی و آب و هوایی منطقه جنوب شرق اهواز که شامل : میزان بارش، دمای مطلق و تبخیر می باشند، پرداخته شده است. در انتهابا استفاده از روش دمارتن و ترانسوا، ضریب دمارتن و ضریب ترانسوا برای هر ایستگاه محاسبه شد که به ترتیب برای ضریب دمارتناعداد : ۵.۰۳ ، ۶.۳۰ ، ۶ و ۶.۶۸ بدست آمد که در واقع همه ایستگاه های مورد مطالعه در اقلیم خشک قرار گرفتند و اعداد بدستآمده برای ضریب ترانسوا به ترتیب ۰.۰۳ ، ۰.۰۵ ، ۰.۰۴ و ۰.۰۵ بدست آمد که مجدد تاکیدی است بر اینکه این منطقه در اقلیمخشک واقع شده است که همانطور که مشهود است، این اقلیم بیشترین ریسک در جهت بیابانی شدن را دارد.

کلیدواژه ها:

بیابان زایی ، عوامل اقلیمی ، دمارتن ، ترانسوا ، جنوب شرق اهواز