مقایسه خود بیمارانگاری، درماندگی و آشفتگی در مادران کودکان اختلال یادگیری و کودکان بیش فعال

پژوهش حاضر با هدف تعیین مقایسه بین خود بیمار انگاری و درماندگی و آشفتگی در مادران کودکان اختلال یادگیری و کودکان بیش فعال انجام شد. روش تحقیق از نوع توصیفی، علی مقایسه ای (پس رویدادی) می باشد و جامعه آماری پژوهش در دو بخش تقسیم شده اند که بخش اول شامل مادران دارای فرزند اختلال یادگیری شهر کرج در سال ۱۳۹۷ هستند و بخش دوم مادران دارای کودکان بیش فعال می باشند. برای سنجش متغیرها از پرسشنامه خود بیمار انگاری ایوانز (۱۹۸۰)، پرسشنامه درماندگی آموخته شده کوینلس و نلسون (۱۹۸۸) و پرسشنامه دشواری های تنظیم هیجان (DERS) گراتز و روئمر (۲۰۰۴)، استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، آزمون تحلیل واریانس چند متغیری با استفاده از برنامه آماری spss انجام گردید. یافته ها نشان می دهد بین میزان خود بیمار انگاری، درماندگی و آشفتگی در میان مادران دارای کودکان بیش فعال و اختلال یادگیری تفاوت مثبت و معنی داری وجود دارد (p>۰/۰۰۱ و f۱۹۶۳=۲۴۴۲). نتایج پژوهش نشان می دهد که مادران کودکان اختلال یادگیری و کودکان بیش فعال، پیش بینی کننده های مفید و معناداری برای خود بیمار انگاری، درماندگی و آشفتگی بودند.

کلیدواژه ها:

خودبیمار انگاری ، درماندگی ، آشفتگی ، اختلال یادگیری ، بیش فعالی