بررسی رابطه سبک دلبستگی و خوش بینی با رضایت زناشویی در ازدواج های سنتی و غیر سنتی

زمینه و هدف: ازدواج، پیوندی اجتماعی است که پایه و اساس ارتباط انسانی را تشکیل می دهد ودر آن زن و مرد با نیروی نهفته ناشی از غرایز و آیین و عشق به هم جذب و آزادانه کامل تسلیم یکدیگر می شوند تا واحد پویایی بانام «خانواده» را ایجاد کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک دلبستگی و خوش بینی با رضایت زناشویی در ازدواج های سنتی و غیر سنتی انجام شد. روش پژوهش: این پژوهش بر روی ۱۹۶ فرد متاهل به نسبت مساوی زن و مرد و همچنین به نسبت ۵۰ درصد از هریک از ازدواج های سنتی و غیر سنتی (مدرن) انجام شد. در این پژوهش از سه پرسشنامه تجدیدنظر شده سبک اسناد ASQ (خوش بینی بدبینی)، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و پرسشنامه سبک دل بستگی بزرگ سالان RAAS (تجدیدنظر شده) استفاده شد. روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس بود. برای آزمون فرضیه ها از روش تحلیل رگرسیون چند متغیری سلسله مراتبی استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که متغیر خوش بینی نمی تواند پیش بینی کننده رضایتمندی زناشویی در بین افرادی که به صورت سنتی با هم ازدواج کرده اند باشد اما این متغیر پیش بینی کننده رضایتمندی زناشویی افراد که به طور غیر سنتی با هم ازدواج کرده اند. می باشد. همچنین دل بستگی اضطراب در هر دو گروه با رضایتمندی زناشویی همبستگی منفی معنادار دارد، علاوه بر این دل بستگی اضطراب پیش بینی کننده رضایتمندی زناشویی در افرادی است که به صورت غیر سنتی ازودج کرده اند و دل بستگی نزدیک به طور معناداری پیش بینی کننده رضایتمندی زناشویی در افرادی است که به صورت سنتی ازدواج کرده اند. نتیجه گیری: به طور کلی رضایت زناشویی تحت تاثیر متغیرهای خوش بینی و سبک های دل بستگی قرار دارد که می توانند در درمان زوج های مراجعه کننده به کلینیک روانشناسی مورد توجه قرار بگیرند.

کلیدواژه ها:

سبک دلبستگی ، خوش بینی ، رضایت زناشویی ، ازدواج سنتی ، ازدواج غیر سنتی