تحلیل رابطه بین قابلیت پیاده روی و پایداری اجتماعی موردمطالعه: شهر سبزوار

امروزه یکی از دغدغه­های برنامه­ریزان شهری، رسیدن به پایداری شهری و از آن جمله پایداری اجتماعی است. از نظر نوشهرگرایان، یکی از مهم ترین عوامل کالبدی- فضایی موثر بر پایداری اجتماعی، قابلیت پیاده­روی می باشد که بیانگر پتانسیل­ محیط مصنوع در تسهیل پیاده­روی است. از نظر پیروان این رویکرد شهرسازی، قابلیت پیاده­روی می تواند به ایجاد جامعه­ای سالم و پایدار کمک کند. با توجه به اهمیت بحث، در این نوشتار، تلاش شده که با انجام یک پژوهش پیمایشی، رابطه بین قابلیت پیاده­روی و مولفه های پایداری اجتماعی در شهر سبزوار موردبررسی و تحلیل قرار گیرد. حجم نمونه ۴۰۰ نفر تعیین شده و سهم هر محله از حجم نمونه به تناسب سهم جمعیتی آن در کل شهر محاسبه شده است. روش نمونه­گیری در این تحقیق، به صورت تصادفی ساده بوده و جهت تحلیل، از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان­دهنده رابطه مثبت قابلیت­ پیاده­روی با متغیرهای تعلق مکانی، رضایت سکونتی و عدالت در دسترسی به خدمات است؛ اما این متغیر با دو بعد دیگر پایداری اجتماعی یعنی احساس امنیت و سرمایه اجتماعی رابطه معنادار ندارد. درمجموع، یافته های پژوهش، رابطه معنادار بین قابلیت پیاده روی و پایداری اجتماعی را تائید می کند؛ بنابراین می توان گفت، افزایش قابلیت پیاده­­روی محلات شهری می تواند به پایداری اجتماعی کمک کند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، پایداری اجتماعی ، قابلیت پیاده­­روی ، شهر سبزوار