تبیین زمینه های فکری- فرهنگی سیاست گذاری اقتصادی مقاومتی

فرهنگ در سه سطح اندیشه ای، رفتاری و نمادی تعریف میشود و بسته به تمرکز بر هر کدام از این سه سطح، ارتباط میانفرهنگ و اقتصاد نیز شکل میگیرد. در صورتی که سطح اندیشه ای تعریف فرهنگ مدنظر قرار گیرد، سازنده رفتارهای اقتصادینیز خواهد بود و بنابراین این فرهنگ است که مسلط بر اقتصاد بوده و تعیین کننده جهت گیری های کلان آن به شمار می رود.سیاستگذاری اقتصادی نیز از این بخش از فرهنگ تاثیر می پذیرد، آنگاه که قرار است سپهر اندیشه ای یک ملت بر سیاستگذاریاقتصادی تاثیر گذارد و یا آنگاه که اندیشه هایی متفاوت از فرهنگ موجود یک ملت در سیاستگذاران نفوذ کرده و این فرهنگتحمیلی، سیاست های اقتصادی تحمیلی را بر مردم سبب شده و مشکلات اقتصادی و اجتماعی جدیدی را موجب شود. مقالهپیشروی بر آن است تا این تحلیل از ارتباط میان فرهنگ و اقتصاد را به سیاستگذاری اقتصادی از جنس «مقاومتی» آن اشرابکند. نتایج نشان میدهد اندیشههای نظیر «استانداردگرایی» و «تمرکز گرایی» که برآمده از فرهنگ مدرنیته هستند، برای سیاستگذاری در عرصهی اقتصاد مقاومتی رویکردهایی مناسب به شمار نیامده و رهیافت های «تنوع گرا» و «تمرکز زاد»، تناسببیشتری با سیاست گذاری اقتصادی مقاومتی خواهند داشت. ذهنیت و سبک اندیشه ای مدیران و سیاست گذاران اقتصادی در اینراستا، خود یکی از مولفه های فرهنگی دخیل در امر اقتصاد مقاومتی است.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، اقتصاد مقاومتی ، تمرکزگرایی ، سیاستگذاری مشارکتی ، مدارا