برآورد خط فقر مطلق و نسبی بر اساس رویکرد صرفه ناشی از مقیاس با مدل استون گیری (مطالعه موردی خانوارهای شهری ایران، دوره ۱۳۹۰- ۱۳۸۵)

این مطالعه،ویژگی های گوناگون خانوار مانند سن، تحصیلات، موقعیت شغلی، تاهل و بعد خانوار را در تابع مطلوبیت استون- گیری و سیستم مخارج خانوار مد نظر قرار داده است .برای این منظور، تابع مطلوبیت خانوار را با توجه به ویژگی های فوق، مدل سازی، و با مجموعه اطلاعات بودجه خانوارهای شهری طی دوره ۱۳۹۰-۱۳۷۰ از دو روش رگرسیون غیرخطی و روش پانل دو مرحله ای، خط فقر مطلق و نسبی را به ازای بعد خانوار برآورد کرده ایم. بر اساس نتایج مطالعه، ضرایب متغیرهای سن، سواد، نوع فعالیت، وضعیت تاهل، جنسیت بر میزان مخارج غذایی و غیرغذایی مثبت است. در سال ۱۳۹۰، خط فقر مطلق یک خانوار یک نفره، ۱۸۰۳۱۴۴ ریال و خانوار ده نفره، ۱۷۳۱۸۷۴۶ ریال است که میزان اختلاف خط فقر یک خانواده یک نفره، ضرب در ۱۰ و یک خانواده ده نفره، ۷۱۲۶۹۴ ریال است که دقیقا مربوط به وجود اقتصاد مقیاس در مصرف مشترک خانوارهاست. با توجه به صرفه های ناشی از مقیاس در استفاده کالاهای عمومی، مخارج خانوار به نسبت یک به یک با تعداد اعضا، افزایش نمی یابد و خانواده با بعد بالاتر، هزینه سرانه کم تری نسبت به خانواده با بعد کوچک تر دارند.

کلیدواژه ها:

Absolute poverty ، Relative poverty ، Economics of scale ، Ston-Geary Model ، Beker- Samuelson Approach ، فقر مطلق ، فقر نسبی ، اقتصاد مقیاس ، تابع استون- گیری ، رویکرد ساموئلسون- بکر