اندازه گیری حداقل معاش با استفاده از سیستم مخارج خطی:مورد استان ایلام در طی دو برنامه

تعاریف متعددی از مفهوم فقر ارایه شده است که از نظرروش شناختی ماهیت بسیار متفاوتی دارد همچنین روش های متفاوتی برای اندازه گیری حداقل معاش ارایه شده است در این پژوهش حداقل معاش مناطق شهری استان ایلام به همراه شاخص های مربوطه را اندازه گیری بررسی و تفسیر کرده ایم بر همین اساس خط فقر نسبی عبارتست از عدم توانایی خانوارها در تامین یک سطح معین از استانداردهای زندگی که در جامعه فعلی لازم و مطلوب تشخیص داده می شود برای بررسی سطح استاندارد زندگی از مولفه های هشت گروه اصلی کالایی شامل خوراکی ها پوشاک مسکن لوازم و اثاثیه بهداشت و درمان حمل و نقل تفریح و تحصیل و گروه متفرقه به همراه شاخص قیمت آنها که توسط مرکز آمار ایران منتشر می شود استفاده کرده ایم در تعیین حداقل معاش از تابع تقاضای سیستم مخارج خطی استفاده شده که بر اساس آن حداقل معاش برای سال 1374 برابر 6/460/50 ریال بوده که در سال 1383 به رقم 27/287/271 ریال رسیده است با توجه به حداقل معاش محاسبه شده شاخص نسبت شمار نسبت شکاف درآمدی نابرابری درآمد بین فقرا و کاکوانی را نیز در سال های 1374 تا 1383 محاسبه کرده ایم بر اساس این شاخص ها در سال 1374 به ترتیب برابر 52 درصد 39 درصد 33 درصد و 17 درصد بوده که در سال 1383 به ترتیب به 7 درصد 33 درصد 16 درصد و 3 درصد رسیده است وضعیت و روند حرکت این شاخص ها نشان دهنده بهبود وضعیت افراد فقیر در این دوره است همچنین با مقایسه این شاخص ها در سال های برنامه دوم توسعه 1374-1378 با سال های برنامه سوم 1383-1379 در می یابیم که وضعیت فقر در برنامه سوم توسعه نسبت به برنامه دوم توسعه بهتر شده است هرچند که حداقل معاش در برنامه سوم توسعه نسبت به برنامه دوم افزایش یافته است

کلیدواژه ها:

حداقل معاش ، شاخص های فقر ، تابع تقاضای سیستم مخارج خطی LES