تحلیل فضایی روند تحولات سالخوردگی جمعیت در مناطق مرزی ایران (نمونه موردی استان کرمانشاه ۱۳۹۵-۱۳۶۵)

مقوله سالمندی و سالخوردگی مفهومی جدی در مباحث جمعیتی است، سرعت و شتاب افزایش جمعیت و بارتاب آن بر ساختارهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جوامع یکی از مشکلات و مسائل است که بسیاری از کشورهای جهان از جمله کشور ما با آن مواجه است. هدف از این تحقیق بررسی روند تحولات سالخوردگی جمعیت در استان مرزی کرمانشاه و مقایسه آن با کل کشور است. این تحقیق به روش «توصیفی ـ تحلیلی» و با استفاده از مدل های کمی به انجام رسیده است. دادههای تحقیق به روش کتابخانهای (اسنادی) جمع آوری گردید. در این راستا ابتدا با استفاده از نتایج سرشماریهای سال ۱۳۶۵ تا ۱۳۹۵ یازده شاخصه جمعیتی جمعیت کل، شهری، روستایی، میانه و میانگین سنی، سالخوردگی ۶۰ و ۶۵ سال به بالا، موالید، باروری عمومی، کل و تجدید نسل با استفاده از مدلهای کمی برای کل کشور و استان کرمانشاه محسابه گردید نتایج در کلیه شاخصهها مبین سالخوردگی جمعیت استان در مقایسه با شاخصههای کشوری را داشتف همچنین به منظور ارتباط بین سالخوردگی و شاخصهای جمعیتی از مدل تحلیل معادلات ساختاری PLS استفاده گردید، نتایج به دست آمده نشانگر آن بود که تمامی روابط مورد نظر این مطالعه بزرگتر از ۹۶/۱ بوده و این امر نشاندهنده معنیداری آن روابط در سطح اطمینان ۹۵ درصد است.

کلیدواژه ها:

جمعیت ، سالخوردگی ، باروری ، کرمانشاه ، مرز