بررسی آزمایشگاهی تاثیر میکروسیلیس بر روی مقاومت و زمان گیرش سیمان تیپ 1-525

این مقاله حاصل نتایج بدست آمده از آزمون های انجام شده بر روی نمونه های ساخته شده از سیمان تیپ 1-525 فارس نو به ازای درصد های مختلف میکروسیلیس و نمونه های شاهد ( بدون میکروسلیس ) می باشد. در این آزمایش ها برای تعیین زمان گیرش و تغییرات آن ازروش استانداردASTM C191-82 و برای تعیین مقاومت فشاری از روشASTM C109--90و نمونه های مکعبی5×5 استفاده شده است، که نمونه های مکعبی در سنین مختلف 7 ، 14 و 21 و 28 روزه تحت آزمایش مقاومت فشاری قرار گرفته است. در این تحقیق سعی بر این است که تاثیر میکروسیلیس بر روی سیمان تیپ 1 در زمانی که از مواد افزودنی دیگر شامل روان کننده ها و فوق روان کننده ها استفاده نشود مورد بررسی قرار گیرد. نتایج آزمایشگاهی و نمودارهای بدست آمده نشان می دهد که افزایش میکروسیلیس می تواند زمان گیرش این نوع سیمان را کاهش دهد. همچنین درصد های مختلف میکروسیلیس بر روی مقاومت این نوع سیمان در دو حالت یعنی زمانی که از فوق روان کننده استفاده شود و زمانی که فوق روان کننده جزء مواد تشکیل دهنده بتن نباشد نشان از بهبود مقاومت دارد و این تاثیر برای حالتی که از فوق روان کننده استفاده شده بیشتر است البته میزان افزایش میکرو سیلیس نیز تا 12/5% بیشترین تاثیر را بر مقاومت نمونه ها می گذارد.

کلیدواژه ها:

زمان گیرش ، میکروسیلیس ، مقاومت فشاری ، فوق روان کننده ، بتن با مقاومت بالا