بررسی بتن فوق سبک و جایگزین پلی استایرن در ساختمان سازی مدرن

بتن فوق سبک ماده ای با ترکیبات جدید و فوق العاده سبک است که با توجه به مصالح مصرفی مقاومت خوبی از خود نشان می دهد. در این بتن همانند بتن های معمولی از شن و ماسه استفاده نمی شود و عدم وجود شن و ماسه باعث سبک شدن و همگن شدن ساختار بتن گردیده و مواد تشکیل دهنده که تقریباً از یک خانواده می باشند ساختار مناسبی را برای شکل گرفتن این محصول بوجود می آورند. ساختمان این بتن متخلخل بوده و همین باعث سبک شدن و کاهش بار مرده حاصل از آن در ساختمان می شود و از طرفی حبابهای محبوس موجود در بتن عامل عایق شدن در برابر صدا، گرما و سرما می گردد. ترکیبات این بتن به گونه ای انتخاب شده که بیشتر نقش پر کننده را دارد و مزیت های بسیار بالایی نسبت به پلی استایرن و سفال داشته و به علت کوتاه شدن پروسه ساخت اصل سرمایه در کمترین زمان باز می گردد. مواد تشکیل دهنده بتن فوق سبک عبارت است از فوم پروتئینه، الیاف پلی پروپیلن، سیلیس، سیمان تیپ 2 و مواد افزودنی دیگر که بسته به نیاز مصرف تولید، جهت رسیدن به دانسیته و مقاومت لازم در پروسه ساخت اضافه می گردد. در این مقاله سعی شده است که اثر درصد های مختلف میکروسیلیس، الیاف پلی پروپیلن، الیاف پشم سرباره، دوده سیلیس و ماده کفزا بر مقاومت فشاری و دانسیته حجمی این نوع بتن مورد بررسی و مقایسه قرار گیرد تا حدی که بتوان آن را با بلوکهای پلی استایرن دیواری و کف قابل قیاس کرد که البته نتایج بدست آمده نشان دهنده بتنی فوق سبک و مقاوم و دور از تصور می باشد

کلیدواژه ها:

بتن فوق سبک ، میکروسیلیس ، مقاومت فشاری ، الیاف پلی پروپیلن ، دانسیته حجمی ، بتن اسفنجی