رابطه استرس ادراک شده با میزان مارکرهای گلیال (پروتئین s۱۰۰b )و شاخصهای گلاسمیک در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲

پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی شهر تهران در فاصله ی زمانی ۱۳۹۵/۲/۱ لغایت ۱۳۹۵/۱۲/۱ که به تعداد ۲۴۶ نفر بودند. روش نمونه گیری از نوع در دسترس بود. آزمودنی هایی که وارد این پژوهش شدند، افرادی بودند که غیر از دیابت، بیماری دیگری نداشتند، حداقل یک سال از تشخیص بیماری آنها گذشته بود و هم چنین با توجه به شیوع بیماری دیابت نوع دو در سنین میانسالی و میانگین۳۰ سال قرار داشتند، از میان جامعه آماری و کسانی که حائز شرایط فوق بودند، ۴۰ نفر به صورت تصادفی و دردسترس انتخاب شدند. برای سنجش از استرس ادراک شده از مقیاس استرس ادراک شده کوهن (۱۹۸۳) استفاده شد. مارکرهای گلیال نیز با نمونه سرم seroum با روش Elsa اندازه گیری شدند. نتایج نشاندهنده این بود که بین استرس ادراک شده و S۱۰۰b و گلوکوز پلاسما در سطح ۰/۰۵ رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

استرس ادراک شده ، مارکرهای گلیال ، شاخص های گلاسمیک ، دیابت نوع ۲