اثربخشی آموزش خود شفقت ورزی بر ادراک شایستگی و انعطاف پذیری روانشناختی دختران بد سرپرست

نوجوانانی که از حمایت خانواده محروم هستند، با احساس عدم امنیت، ترس و اضطراب رشد میکنند. طبق پژوهشهای پیشین، مشکلات ساختاری خانواده و وجود عوامل زمینهساز نامناسب محیطی باعث ایجاد آسیبهای روانی در دختران بدسرپرست میگردد. لذا انعطافپذیری روانشناختی و ادراک شایستگی بهعنوان چارچوبی بهمنظور درک آسیبشناسی روانی و سلامت روان مطرح میباشد. بر این اساس، پژوهش حاضر در پی بررسی تاثیر آموزش خود شفقت ورزی بر ادراک شایستگی و انعطافپذیری روانشناختی دختران بد سرپرست میباشد.طرح پژوهش نیمه آزمایشی بر اساس پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل بود که به همین منظور ۲۴ نفر از دختران مراکز شبانهروزی شهر کرج به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. شرکتکنندگان پرسشنامههای ادراک شایستگی، اجتناب و آمیختگی و پذیرش و توجهآگاهی را پیش از آموزش و پس از آن تکمیل کردند. دوره آموزشی خود شفقت ورزی طی هشت جلسه هفتگی به مدت ۵/۲ ساعت برگزارشد. یافتههای حاصل از این پژوهش با تحلیل کوواریانس نشان دادند آموزش خودشفقت ورزی با اطمینان ۹۵ درصد منجر به افزایش ادراک شایستگی (شناختی ۵۷%، اجتماعی ۶۰% و فیزیکی ۴۴%) و انعطافپذیری روانشناختی (اجتناب و آمیختگی ۵۷% و پذیرش و توجه آگاهی ۷۱%) در گروه آموزش شده است. با توجه به نتایج به دست آمده میتوان از آموزش خودشفقت ورزی بهعنوان روشی موثر در افزایش ادراک شایستگی و انعطافپذیری روانشناختی در دختران بد سرپرست استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

اجتناب و آمیختگی ، ادراک شایستگی ، انعطافپذیری روانشناختی ، پذیرش و توجه آگاهی ، خود شفقت ورزی