بررسی جایگاه دعا در متون دینی (مطالعه موردی قرآن و اوستا)

دعا برقراری ارتباط معنوی و توجّه روح به ذات اقدس الهی است که تمام شئون زندگی وابسته به فیض و عنایت اوست. بحثدعا در قرآن و اوستا حائز اهمیت فوق العاده ای است. نیایش از معانی مهم دعا می باشد که در اوستا، بخش های مختلف آنبه خصوص در گات ها در هنگام مراسم مذهبی سروده می شود؛ در قرآن دعاها در قالب هایی شامل: آمرزش گناه درمان بیماری،نجات از ظالمان؛ اوقات دعا: شام، صبح، نیمه شب؛ شام و اهمیت دعا: تعلیم دعا، دعا برای اقامه نماز، برای توبه کردن، برایعفو الهی، برای مؤمنان در قرآن وارد شده و در اوج فصاحت در الفاظ و معنا پدیدار گشته است و این مسئله بیانگر آن است کهادیان به مرور زمان کامل و در دین خاتم انبیاء تجلی یافته اند.

کلیدواژه ها:

قرآن ، دعا ، اوستا