بررسی زمان به تعادل رسیدن توپوگرافی بستر ناشی از استقرار آبشکن سرسپری مستغرق در کانال مستقیم

استفاده از آبشکن یکی از متداولترین راههای کاهش سرعت در نزدیکی ساحل رودخانه است که باعث افزایش رسوبگذاری دراین محدوده و حفاظت ساحل در برابر آبشستگی می شود همین عامل استفاده از انواع ابشکن را به یکی از پراهمیت ترین مسائل در مهندسی رودخانه و حفاظت زیست محیطی تبدیل کرده است نکات با اهمیتی در طراحی آبشکن ها وجود دارد که می توان به تغییرات توپوگرافی بستر ناشی از آبشکن اشاره کرد دراین مقاله به بررسی تغییرات زمانی آبشستگی پیرامون آبشکن مستغرق سرسپری واقع در مسیر مستقیم تا به تعادل رسیدن در شرایط جریان آب زلال پرداخته می شود بدین منظور در ابعاد ازمایشگاهی از دو آبشکن با ابعاد برابر بال و جان به اندازه های 12 ، 9 سانتی متراستفاده شده است آبشکن ها در فلوم مستقیم واقع شده و فاصله آن از ابتدای فلوم برابر 4 متر می باشددبی 25 لیتر بر ثانیه عرض کانال 60 سانتی متر و عمق استغراق 25 درصد می باشد .

کلیدواژه ها:

آبشکن T شکل ، نسبت استغراق ، الگوی آبشستگی ، زمان تعادل ، مسیر مستقیم ، تنگ شدگی موضعی