مطالعۀ بینامتنی دیوارنگاره های شهر اصفهان ( سال های 1395-1396) با مضامین شاهنامه فردوسی بر اساس آراء ژرار ژنت

دیوارنگاری از روزگاران آغازین زندگی، همپا و همگام انسان بوده و در طی قرن ها برای مقاصد گوناگون مورد استفاده قرار گرفته است. امروزه در ایران یکی از رویکردهای قابل توجه دیوارنگاری بازگشت و توجه به داستان های کهن ایرانی است. در شهر تاریخی اصفهان نیز با توجه به پیشینه تاریخی در این زمینه، شاهد اجرای دیوارنگاره هایی با مضامین ادبی بر بدنه ی کالبد شهری اش بوده ایم. بدین منظور در این پژوهش نمونه هایی از دیوارنگاره ها با مضامین ادبی از برجسته ترین متن اسطوره ای ایران، شاهنامه فردوسی، که در طی سال های 1395-1396 اجرا شده اند، در سطح شهر عکاسی و سپس جمع آوری شده است. این پژوهش با هدف بررسی چگونگی تاثیرگذاری دیوارنگاره ها در شکل گیری منظر مطلوب شهری با رویکرد بینامتنی و به طور دقیق تر، ترامتنییت مورد تحلیل قرار گرفته اند. بنا بر این رویکرد که توسط ژرار ژنت تکوین یافته است، هیچ متنی بدون پیش متن نیست ودر طول تاریخ متن ها تکرار می شوند. در این راستا نوشتار حاضر در پاسخ دو سوال اصلی که یکی به چگونگی استفاده از مضامین ادبی در دیوارنگاره های کنونی و میزان تاثیرگذاری آنها در شکل گیری منظر مطلوب شهری و دیگری اینکه چه مؤلفه هایی از منظر رویکرد بینامتنی «ژرار ژنت» میتواند معیاری بر سنجش اینگونه آثار باشد. براین اساس مولفه هایی که از منظر رویکرد ژنت می تواند مبنای سنجش آثار تصویری باشد با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و منابع کتابخانه ایی و میدانی به خوانش روابط پیش متن و بیش متن گفتمانی و تصویری در حوزه ی مذکور پرداخته شده است. نتایج حاصل از تحقیق با توجه به بررسی های صورت گرفته، وجه مشترک بین آنها با عنوان همانگونگی ها و وجه متغییرات در سطح کمی وکیفی به صورت تراگونگی ها مورد واکاوی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

دیوارنگاری ، شاهنامه فردوسی ، ترامتنیت ، بیش متنیت ، اصفهان