نقش سیستمهای مغزی رفتاری در پیشبینی سه بخشی سایکوپاتی برروی افراد زلزله زده و دور از زلزله

حوادث غیر منتظره همچون زلزله سبب شیوع اختلالات روانی، شخصیتی و رفتاری شده و بر سیستم مغزی- رفتاری افرد تاثیرگذار است لذا نیاز به پژوهش در این زمینه ضروری می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سیستم های مغزی رفتاری در پیشبینی سه بخشی سایکوپاتی برروی افراد زلزله زده و دور از زلزله بود. روش: طرح پژوهش حاضر توصیفی همبستگی بود.جامعه آماری شامل تمامی افراد ساکن در شهر ثلاث باباجانی می باشد که جمعیت شهر 14000 نفر که با استفاده از جدول مورگان 350 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند ، از این تعداد 200 نفر زلزله زده و 150 نفر دور از زلزله بودند. شرکت کنندگان ازطریق پرسشنامه مقیاس سه بخشی سایکوپاتی پاتریک و همکاران((2010، پرسشنامه خودسنجی سایکوپاتی لونسون (1995 )وپرسشنامه سیستم مغزی رفتاری کارور و وایت((1994 مورد ارزشیابی قرار گرفتند. یافته ها: تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های توصیفی نشان داد متغیرهای سیستم مغزی - رفتاری برای افراد زلزله زده 30/3 درصد و برای افراد دور از زلزله 13/0 درصد واریانس را پیشبینی میکنند. تحلیل واریانس به دست آمده در افراد زلزله زده برای متغیرهای تهور، پستی و بازداری معنادار است(. ( P<0/05 همچنین ضریب همبستگی به دست آمده در افراد دور از زلزله برای سیستم بازداری رفتار ، معنادار است(( P<0/05 اما برای سیستم فعال سازی رفتار معنادار نمیباشد .( P>0/05) میزان همبستگی بین بازداری و سیستم مغزی-رفتاری افراد زلزله زده و دور از زلزله به ترتیب برابر با 0/550و 0/361 بود که در سطح 0/05 معنادار بود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان دادند در افراد زلزله زده سیستم مغزی – رفتاری بر ابعاد سایکوپاتی انها تاثیرگذار بوده و با متغیرهای تهور، پستی و بازداری رابطه معنادار دارد. همچنین مولفه های سایکوپاتی سبب اضطراب، پاسخدهی هیجانی ، ترس، و بازداری رفتاری در افراد زلزله زده می شود که سیستم مغزی رفتاری آنان را تحت تاثیر قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

سایکوپاتی ، سیستم های مغزی رفتاری ، افراد زلزله زده