ارزیابی روشهای برآورد تبخیروتعرق گیاه مرجع در استان خراسان شمالی

تخمین دقیق میزان تبخیر و تعرق جهت مدیریت کارآمد آبیاری، برآورد آب مصرفی گیاه و طراحی سیستم های آبیاری ضروری است. بدلیل تاثیر متقابل پارامترهای هواشناسی، محاسبه دقیق آن بوسیله روشهای فیزیکی یا ترکیبی همچون روش پنمن – مانتیث – فائو نیازمند داده های ورودی متعددی می باشد که معمولاً در دسترس نیستند. بنابراین روش های تجربی متعددی برای برآورد تبخیروتعرق در مناطق مختلف دنیا معرفی شده اند که کاربرد آنها در مناطق دیگر نیازمند ارزیابی قبل از کاربرد و در صورت ضرورت بهینه سازی پارامترهای آنها می باشد. متداولترین روش های برآورد تبخیروتعرق گیاه مرجع شامل پنمن – ما ت نیث – فائو، بلانی – کریدل، پریستلی – تیلور، ماکینگ، تورک و هارگریوز – سامانی می باشد. در این تحقیق با استفاده از این روشها مقدار تبخیروتعرق گیاه مرجع برای ایستگاه سینوپتیک بجنورد محاسبه گردید و سپس با استفاده از معیارهای ارزیابی مرسوم، نتایج روش های تجربی با نتایج روش پنمن – مانتیث – فائو که در این مطالعه بعنوان روش مبناء فرض گردید مورد مقایسه قرار گرفت و روشی که کمترین اختلاف با روش مبناء داشت بعنوان مناسبترین روش تجربی محاسبه تبخیروتعرق گیاه مرجع در سطح استان خراسان شمالی انتخاب گردید. مقایسه نتایج روش های تجربی مختلف نشان داد که تمام این روشها علیرغم متفاوت بودن سطح پیچیدگی و نوع پارامترهای مورد استفاده دارای عملکرد خوبی می باشند. روش هارگریوز – سامانی کمترین اختلاف را در مقایسه با روش پنمن – مانتیث – فائو دارد و بعد از آن روش ماکینگ در رتبه دوم قرار دارد. روش بلانی – کریدل کمترین دقت را در بین روشها دارا می باشد.

کلیدواژه ها:

تبخیروتعرق گیاه مرجع ، روشهای تجربی ، خراسان شمالی