تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر برخی عوامل فیزیولوزیک و انعقادی زنان میانسال

مقدمه: فیبرینوژن یکی از مهم ترین عوامل التهابی و شاخص پیش بینی کننده در بیماری قلبی عروقی است. هدف از انجام این پژوهشف بررسی تأثیر تمرینات هوازی با شدت های ثابت و متغیربر ترکیب بدن، برخی از عوامل فیزیولوژیک و انعقادی زنان دارای اضافه وزن بود. روش شناسی: در این پژوهش 30 زن در سه گروه تمرین هوازی با شدت ثابت (10 نفر)، شدت متغیر (10 نفر) و کنترل (10 نفر) به روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. برنامه تمرین هوازی شامل هشت هفته تمرین هوازی، 30 دقیقه فعالیت هوازیبا شدت ثابت معادل 60 درصد ضربان قلب وبا شدت متغیرشامل 2 دقیقه رکاب زدن با شدت 50 درصد حداکثر ضربان قلب و 1 دقیقه رکاب زدن با شدت 70 درصد حداکثر ضربان قلب بود. برای تحلیل داده ها از t همبسته و آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته ها: وزن،نمایه توده بدن، فشار خون سیستولی ودیاستولی در هر دو گروه کاهش معنی داری یافت. در صورتیکه درصد چربی بدن فقط در گروه شدت ثابت کاهش معنی دار یافت. زمان پروترومبین PT، زمان نسبی ترومبوپلاستین PTT، فیبرینوژن وتعداد پلاکت ها در هر دو گروه کاهش معنی داری یافت. در صورتی که فاکتور غیر انعقادی D-dimer در هردو گروه افزایش معنی دار یافت. میزان انعطاف پذیری و حداکثر اکسیژن مصرفی در هردو گروه تمرین هوازی افزایش معنی داری یافت. بحث: چندین مکانیسم می توانند کاهش فیبرینوژن در ازمودنی های این تحقیق را توجیه کند. فیبرینوژن ارتباط مستقیمی بااسترس، چاقی و لیپوپروتئین کم چگال و ارتباط معکوسی با لیپوپروتئین پرچگال دارد. بنابراین افزایش لیپوپروتئین پرچگال و کاهش لیپوپروتئین کم چگال، استرس و درصد چربی بدن که در نتیجه تمرینات هوازی حاصل می شود، می تواند موجب کاهش فیرینوژن شود. همچنین تمرینات منظم هوازی از طریق کهش تحریکات کاتکولامینی و افزایش جریان خون عضلت وهمچنین افزایش کلی حجم خون می تواند موجب کاهش غلظت فیرینوژن در خون شود. نتیجه گیری: هشت هفته تمرین هوازی بادو شدت ثابت و متغیراز طریق کاهش شاخص های ترکیب بدن فاکتورهای انعقادی و افزایش شاخص های آمادگی جسمانی در زنان دارای اضافه وزن می تواند احتمالات در بهبود سلامت قلب و عروق کاهش التهاب موثر باشد.

کلیدواژه ها:

تمرین هوازی ، فاکتورهای انعقادی ، زنان میانسال