تحلیل نقش هم‌افزایی میان‌نهادی در بازآفرینی شهری با استفاده از رویکرد تحلیل شبکه (مطالعة موردی: منطقۀ ۸ شهرداری شیراز)

سیستم مدیریت شهری زمانی موفق است که نهادهای مدیریتی آن هم در بین واحدهای مستقل خود هم در بین نهادهای مدیریتی دیگر هماهنگی برقرار کند. در این راستا، رویکرد هم‌افزایی به‌عنوان یکی از نتایج مدیریت یک‌پارچه مطرح می‌شود. هدف از این پژوهش بررسی نقش هم‌افزایی میان‌نهادی در نهادهای متولی بازآفرینی منطقة ۸ شیراز است تا اولاً شناخت صحیحی از وضعیت مناسبات نهادهای ذی‌ربط با یکدیگر حاصل شود و همچنین مشکلات و مسائل هم‌افزایی نهادهای متولی بررسی شود. روش پژوهش توصیفی‌- تحلیلی است و، به‌منظور تحلیل داده‏های حاصل از پرسش‌نامه و نیز مصاحبه، از روش کمّی تحلیل شبکه و نیز تحلیل محتوای کیفی استفاده شده است. نتیجة تحقیق نشان می‏دهد شاخص‏های کلان شبکه در هر سه شاخص هم‏افزایی شامل مشارکت، اعتماد، و اطلاع‏رسانی دچار ضعف‌اند. بر این اساس، شاخص تراکم در سه شبکة مشارکت، اعتماد، و اطلاع‌رسانی به‌ترتیب 7/32، 41، و 2/28درصد است که در هر سه شبکه کمتر از میانگین 50درصد بوده است. میزان شاخص دوسویگی نیز بیانگر سطح پایداری کمتر از 50درصد در اغلب نهادهای ذی‌ربط بازآفرینی است. شاخص انتقال‏یافتگی به‌ترتیب با میزان 22/22، 36/25، و 85/17درصد در سه شبکة مذکور بیانگر عدم نهادینه‌شدن روابط در شبکة کلان است. همچنین، باتوجه‌به وجود رابطة معنی‏دار (Sig< 0.00) بین سه شاخص هم‏افزایی(مشارکت به‌عنوان متغیر وابسته و اعتماد و اطلاع‌رسانی به‌عنوان متغیرهای مستقل) این نتیجه حاصل می‏آید که ایجاد مشارکت مؤثر بین نهادهای بازآفرینی نیازمند بهبود سازوکارهای اطلاع‌رسانی و نیز اعتماد است.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، تحلیل شبکه ، مدیریت شهری ، میان‌نهادی ، هم‌افزایی